Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 37

op de bovenste traptrede

36

loosd. Brasz behaalde de mo-diploma’s staatsinrichting en economie, passeerde het hoger vakexamen in de gemeenteadministratie en slaagde in 1956, in Leiden, bij Van Heek, voor het doctoraalexamen sociologie.54 Brasz trok de aandacht van Jan Donner, de president van het curatorium van de Vrije Universiteit, het college dat de verantwoording droeg voor alles wat het onderwijs aanging. Brasz bezocht in Den Haag dezelfde gereformeerde kerk als Donner, die geporteerd bleek voor de introductie van de studierichting bestuurskunde aan de vu, met het oog op – memoreerde Brasz later – ‘de door hem voorziene behoefte aan een moderne opleiding voor christelijke bestuurders en politici van de toekomst.’55 Donners wil geschiedde doorgaans aan de vu, zo ook wat de bestuurskunde aanging. Brasz werd in februari 1959 tot wetenschappelijk hoofdambtenaar voor het onderwijs in de bestuurskunde benoemd, in de politiek-sociale interfaculteit waar hij tevens bestuursrecht, inleiding in het staatsrecht en algemene staatsleer ging doceren. ‘Colleges geven en wegwezen,’ typeerde Brasz zijn beginperiode aan de vu naderhand. De politiek-sociale interfaculteit, die onderdak had in de economische faculteit, was krap behuisd. In het gebouw aan Koningslaan 31-33 was voor Brasz geen werkruimte beschikbaar. Dus toog hij na afloop van zijn colleges naar de huiselijke studeerkamer, ten einde ‘zo goed mogelijk de doctorstitel te verwerven.’ Aan de academische vergadertafel bleek voor de kersverse docent bestuurskunde evenmin plaats. Kort na zijn aanstelling kwam Brasz een uitnodiging voor een vergadering van de interfaculteit onder ogen. Op de bewuste dag begaf hij zich naar de zaal van samenkomst waar algehele verrassing en verbazing zijn deel waren. Lectoren, hoofdambtenaren en wetenschappelijk ambtenaren werden niet geacht de vergadering bij te wonen, zo zette decaan De Jong de bestuurlijke mores van de interfaculteit aan de nieuweling uiteen. Bezoek was enkel en alleen voorbehouden aan de hoogleraren. ‘In een ommezien stond ik buiten de deur van de vergaderlokaliteit,’ vertelde Brasz later. Mocht men hem nodig hebben, dan zou hij wel worden geroepen. Op de gang trof Brasz gelukkig een lotgenoot in Evert Diemer, buitengewoon lector perswetenschap. Ook Diemer, hoofdredacteur van de Kwartetbladen, vier in Zuid-Holland verschijnende regionale dagbladen van orthodox-protestantse signatuur, moest geduldig op zijn beurt wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen