Zestiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 37

XXXV

vrijpleiten; en ziet ge op uw eigen verhouding tot onze stichting, dan ziet ge, dat ook gij in zooveel te kort komt, dan beklemt de angst ons aller gemoed. Dan zien we niets dan wolken boven ons en bekruipt ons de vreeze, dat nu alles weg, en alles verloren is, omdat wij ontrouw waren, door onze zonde en schuld. Dat gevoel van bittere smart heeft ook de Psalmist gekend, en daarom heeft hij het heerlijke, het zielopbeurende woord laten volgen: bij U is vergeving. "Vergeving", het is de rijkste toon, die het zondig menschengeslachl ooit heeft vernomen. Vergeving; ze is Gods kind niet slechts beloofd, niet slechts in uitzicht gesteld, maar geschonken. En dat juist is het heerlijke in de belijdenis van den Calvinist, dat hij gelooft, dat op hetzelfde oogenblik, dat hij door zijn zonde verbrijzeld terneer valt in ellende, dat hij in dat eigen oogenblik zich weer opbeurt in zijnen God. "Vergeving", hoe rijk en hoe heerlijk is dat woord; maar vergeten mag het niet, dat het gevolgd wordt door deze woorden: opdat Gij gevreesd wordt. Dat ook heeft aan ons iets te zeggen; op de vreeze des Heeren behoort ook ons oog gericht te zijn. Mannen broeders, binnen Leideus veste heeft de vorige week de jongelingschap van een andere Universiteit op haar maskerade-feest de figuur van Prins Maurits uit het verleden opgeroepen; van Prins Maurits, die, onder Gods bestel, de Gereformeerde kerken onzer landen heeft gered. Op de Amsterdamsche tentoonstelling heeft men oude poorten nagebootst, en gaat men daar door, dan treedt ge langs gracht en straat en marktplein, waar men huizen heeft nagemaakt uit den bloeitijd van ons land. Naar Leiden toog men heen om helm en vederbos, zwaard en kleed van den "Maurits" der maskerade te bewonderen; maar wie bekreunde er zich om den geest, die den Oranjeheid eenmaal bezielde en hem kracht tot zijn worsteling schonk? Zoo ook in Oud-HoUand. Ja zeker, kunstigiijk zijn die huizen nagebootst; maar in zulke huizen werd voorheen geknield, en werd gebeden; terwijl ge nu deur aan deur een taveerne vindt. 't Is dan ook alleen maar het omhulsel, dat men u zien laat; meer niet. Maar dat omhulsel zoeken wij niet; wat wij begeeren te kennen is de geest, welke die mannen en die vrouwen van voorheen bezielde en die aan hunne dagen beteekenis gaf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen