Jaarboek 1926 - pagina 43

51 Maar wij maken het hun daarom lang niet altijd gemakkelijk. Wij leggen op hun schouders den zwaren last van ons vertrouwen, maar toch is onze oprechte liefde voor hen ook weer niet blind; juist omdat wij hun zooveel toevertrouwen, komen wjj er vanzelf toe, scherp op hen te letten. Bovendien vragen wij van hen veel. Beoefening der wetenschap is voor een Christen geen lichte taak; het is voor wie zich daaraan in de vreeze des Heeren wijden, in meer dan een opzicht als een spelen met vuur. En aan zulke gevaren, die wij zelf of niet of ternauwernood kennen, wagen wij onze professoren. Wij dragen aan hen op het gevaarlijk werk, waartoe. wij zelf niet in staat zijn. Wij kunnen hen niet missen, willen wij, als Gereformeerden, onze geestelijke zelfstandigheid in het leven handhaven. Maar dit legt ons dan ook de roeping op, dat wij in deze hiddend met hen meeleven, want alleen in de kracht van het geloof zullen zij in staat zijn, voet bü stuk te houden. En eindelijk worden in den boezem onzer Vereeniging ten aanzien van onze professoren vaak allerlei wenschen geuit, waarbij wel eens te veel uit het oog verloren wordt, dat zij ook menschen zijn, van wie niet alles verwacht mag worden. Maar als Vereeniging hebben wij het ernstig voornemen, het ook onszelf niet gemakkelijk te maken. Niet alleen de stichting onzer Universiteit was, ook haar instandhouding is een geloofsstuk. Vergeten wij dat niet. Doch nu is de weg des geloofs als het bergpad, dat wel omhoog gaat, maar hier en daar zijn kuilen en gaten en diepe inbuigingen heeft. Zulk een inbuiging hebben wij nu juist achter ons, misschien zijn wij er nog uiet geheel doorheen. Het zou evenwel door en door onjuist weizen, daarom aanstonds ach en wee te roepen, alsof wij weg waren; het past ons, ook in dergelijke omstandigheden, kalm en bedaard, voet biji stuk te houden. Men fluistert, dat in sommige streken van het land de liefde voor on;ze Uniiversiteit verkoelt. Welnu, onize eer als Vereeniging is er mee gemoQid, dat dat wij die liefde weer opwekken en dat' wij elkander stalen in het geloiof in de heilige roeping die onze Vereeniging is opgelegd. Alleen door de kracht van het geloof toch zullen wij' in staat zijn, voet 'biji stuk te houden, in staat zelfs om de grootste moeilijkheden te overwinnen. Wanneer wij maar telkens weten mogen, dat onze Hoogleeraren bij al hun werk gedragen worden door hetzelfde ideaal, dat eens de stichters bezielde. Wanneer wij, eerlijk en trouw, weten wat wij aan elkander hebben, dan behoeven wij voor de toekomst niet bang te zijn. Een dag van verkwikking als deze wekt dienaangaande goede verwachting. Laat ons, huiswaarts gekeerd, met opgewektheid vertellen, wat wij genoten hebben. Leggen wij elkaar en onszelf telkens weer de vraag voor, of het ideaal, dat den stichters onzer Vereeniging voor den geest stond, te hoog gegrepen is geweest. Wanneer die vraag in het geloof wordt beantwoord, dan zal ons volk voet bij stuk weten te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen