Jaarboek 1967 - pagina 44

In 1934 schreef hij in het blad van de N.C.S.V., Eltheto, de volgende zinnen, die zijn houding ten aanzien van het opeisen en dragen van verantwoordelijkheden ten voeten uit weergeven. „ E r moeten niet alleen op het gebied van de koloniale politiek, maar ook op het terrein van Gods Koninkrijk in Indië forsche daden komen, die blijk geven van vertrouwen in het Indonesisch leiderschap. Dit is de noodzakelijke consequentie van eiken opvoedingsarbeid. Opvoeden is vasthouden, maar ook loslaten; het is vasthouden om los te laten. Voor dit laatste gelden geen politieke, sociale, in het algemeen zakelijke overwegingen. Het moment, wanneer het mogelijk is o m leiding aan anderen toe te vertrouwen, is vaak op rationeele gronden niet aan te geven. Het is een zaak van geloof en vertrouwen. Toevertrouwen van de leiding aan de krachten uit het volk beteekent afstand doen van eigene positie, is zelfverloochening, dus een dwaasheid in de oogen der wereld. In de kolonie weegt het nog zwaarder, omdat het tegeUjk beteekent prijsgeven van de (gewaande) superioriteit van ras en van gevindiceerd leiderschap, het betekent het loslaten van het feit ten behoeve van de norm. Er zijn, die volhouden, dat dit een onmogelijkheid is, de nationalisten aan beide zijden zijn van deze meening. De Christen gelooft echter in de uiteindelijke overwinning van den Geest." D e pionier Na de Tweede Wereldoorlog kwam het er op aan o m geheel nieuwe initiatieven te ontplooien. In die periode was Mulia door zijn aanleg en opleiding vooral bestemd o m voor de christelijke kerken in Indonesia de pioniersfiguur te worden. Hij heeft toen zijn bestemming gevolgd en aanvaard. Binnen de ruimte van dit „in memoriam" sommen wij slechts kort zijn initiatieven op. Prof. Mulia is in 1948 de stichter geworden van de Indonesische Raad van Kerken (D.G.I.), waarvan hij de eerste voorzitter is geweest en tot zijn dood de ere-voorzitter. Toen hij gestorven was, vroegen christenen uit alle kerken om de rouwdienst te mogen houden in de Pauluskerk en niet in de kerk van de H.K.B.P., omdat zoals zij zeiden, ,,Mulia verbonden was met alle kerken en niet alleen met de H.K.B.P." 42

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen