Jaarboek 1972-1973 - pagina 24

geve u de genade wat minder geleerd te zijn'; in heel rond Nederlands: weet niet te veel voor uw verstand. De bezwaren keren zich tegen de leermeesters: deze bezitten weinig creativiteit en het heeft er veel van dat zij niet boeien; een professor is een 'ordinariales Fossil' en kan er soms niet tegen door zijn leerlingen te worden overtroefd. De bezwaren keren zich tegen de instellingen: wat halen ze uit; heeft men niet meer aan kleuterscholen, aan gymnastieklokalen, aan beroepsopleidingen, die in sprekende behoeften voorzien, aan vormingsinstituten, welke zich realiseren, dat jonge mensen aan wie het maatschappelijk niet meezat, opgevangen en verder geleid moeten worden dan aan deze goed gesubsidieerde wetenschappelijke begraafplaatsen? Vasthoudend aan het eerder betoogde waarschuw ik tegen een paniekstemming. Er doen zich moeilijkheden voor, maar zijn ze onoplosbaar? Het wetenschappelijk onderwijs deelt met alle onderwijs dat het in de laatste jaren sneller groeide dan enige andere onderneming met uitzondering misschien van die welke electronica ontwikkelen of aardgas exploiteren. Onderwijsinstellingen hebben grote sommen nodig; onder hen nemen universiteiten en hogescholen weer een bijzondere plaats in; ook als men niet de dwaze mening uit dat alle universiteiten en hogescholen een eigen kernreactor bezitten willen - nog zotter zou de bewering wezen dat ieder een eigen deeltjesversneller wenste - , er is behoefte aan een onderwijseconomie. Dat voorshands de uitgaven zullen dalen, zulks in verband met geringer wordende eisen of indien kleinere toeloop zich zal voordoen ligt niet in de verwachting. Onze voller rakende wereld is te ingewikkeld om zonder deskundig opgeleiden in stand te worden gehouden. De technicus is voor onze electrische verlichting, voor ons vervoer per vliegtuig, trein, auto of- zeer dicht bij huis - per lift, onmisbaar. Dat een ongeletterd volk een arm volk is weet ieder, en wie arm is ontbeert welvaart; dat vinden vele idealisten niet erg al is er wel wat meer over te zeggen; wie arm is kan ook het welzijn - een sleutelbegrip van onze tijd - niet bekostigen. Reeds daarom is onderwijs voor staten een levenskv/estie. Onderwijs verleent aanzien èn aan hen die het ontvangen persoonlijk èn aan de gemeenschap binnen welke het wordt gegeven. De waardering stijgt met de duur dat het onderricht is genoten, wordt bepaald door de beroepen tot welke het de toegang opent, hangt soms ook samen - ofschoon in verdwijnende mate - met een voorheen verworven zeker ideëel aanzien: de Utrechtse chirurg Nuboer zag in dit verband een verlies voor het hoogleraarschap: professor was evenals poes een roepnaam geworden. Om welke reden ook, de eerbied, meestal een materialistische eerbied voor de titel is er. Erasmus klaagde nog over de noodzaak de doctorstitel te verwerven, die hem geen haar beter zou maken, naderhand 22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen