Jaarboek 1975-1976 - pagina 44

naamloos hoofd, een anoniem, een niemandshoofd dat hem confronteert met de dood in zijn felheid? Zal hij, die zich even overweldigd voelt door een als het goed is aan geen mens vreemde ontzetting, met een „bon mot" uit hooggeleerde of zeergeleerde mond stevig worden beschadigd? Wie vanachter de katheder graag iets over de massa-student in het midden brengt, moet zich afvragen in hoever hij zelf zich van de massa-hoogleraar onderscheidt. Duitsers zeggen dat de hoogleraar „gewissermaszen ein Korsett" draagt, Amerikanen vinden dat hij „lacks masculinity", wat nog met elkaar kan kloppen; een ander getuigenis is vleiender: c'est un être de chair qu'on voit, qu'on connait, qu'on frequente, avec qui souvent l'on fUrte, et qu'en fin de compte on épouse volontiers"; ter voorkoming van misverstand, men had amerikaanse professoren op het oog. Heel bescheiden kan stemmen dat het hoogleraarschap geen waarborg verschaft dat de gelukkige bezitter vrij is van „bias, folly, error and even mild insanity"; of men er mee klaar is met te zeggen dat waar het leven zich in zijn meest elegante vorm openbaart, het ook het meest kwetsbaar is, weet ik niet. Er is een hoogleraren bedreigende professionele deformatie, ik stel een diagnose en bedien mij dus goed, inzonderheid medisch vakgebruik volgend, van geheimtaal, want het woord „beroepsontaarding" zou ieder begrijpen. Wie betrekkelijk jong benoemd wordt op een leerstoel, en in het huwelijk geen gevoelige correctie krijgt, wordt breedsprakig, heeft altijd gelijk, tenminste vindt dat hij het heeft, neemt soms niet de moeite zijn zinnen af te maken en gaat diep er van overtuigd dat wat hij eenmaal van een wijsgerig leermeester als waar aannam, ook werkelijk waar is, lijken op Jacobus Sylvius, die bij de anatomie stuitend op een afwijking van Galenus meende: het menselijk lichaam is sindsdien gewijzigd. Er bestaat een misschien geringe kwade kans op wat onvolgroeide knappe bolleboosjes die geen karakters zijn en die zich omringen met jaknikkers. Komen de oorspronkelijke lastposten, die zich slecht laten invoegen heden nog voldoende aan bod? Lacht het niet meer toe weinig risico te nemen en de middenweg te houden: medio tutissime ibis? Waar men zonderlingen en vakidioten — dat zijn niet hoogleraar geheten eieren — geheel ontbeert, wordt veel gemist. De onderwijzende en onderzoekende universiteit heeft het op dit ogenblik ver van eenvoudig. Zij richt zich tot ongelijk begaafden, tevens ongelijk belangstellende leerlingen. Hoe zal zij te werk gaan? Middelmatigheid en uitnemendheid zijn beide aanwezig en de brug moet geslagen door hoorcolleges — hoezeer verschillen een publiek van dertig en van zevenhonderdtachtig studenten. Beseften nu de nieuw gekomenen maar dat zij als wijlen Socrates 42

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen