Jaarboek 1975-1976 - pagina 57

beoordeling van het marxisme dat, in religieuze termen uitgedrukt, de arme redt enkel omdat hij arm is, dat maar te gaarne bereid is geestelijk te heersen dankzij een strijdvaardige minderheid, dat vanuit de maatschappelijke onderbouw het hogere leven verklaart. Het gaat om de beoordeling van het communisme dat politiek de democratische vrijheden verv/erpt, van onderdrukking op grote schaal zich bedient, de moraal onderwerpt aan de door de partij te bepalen ideologie en nu reeds jaar en dag aanstuurt op het verdwijnen der religie, die indien al tijdelijk gedoogd, zich aan de grievendste bepalingen onderwerpen moet en zich tot het innerlijk leven beperkt ziet. Om de ernst te breken en met een wat lichtvoetiger voorbeeld de zaak nog weer te verduidelijken: een vereniging voor de bescherming van dieren vraagt als secretaris geen kattenmepper, die zegt de doelstelling zoveel hij vermag te zullen dienen. Zou men mij, als ik verklaar de uitbreiding van het orgaan „De Waarheid" te zullen bevorderen, van dit blad redacteur maken; meer ter zake, zou het van gezond verstand en van eerlijkheid getuigen als ik solliciteerde? Van beslissende betekenis is of het de Vrije Universiteit tot dusver gelukte een bijzonder karakter als christelijke instelling van onderwijs en onderzoek te vertonen. Er is een wrang rijmpje dat niet veel hoop geeft, indien men het op onze academici betrekt: A christian is a man who feels Repentance on a Sunday For what he did on Saturday And is going to do on Monday. Wanneer ik uit mijn kennis van het nederlandse academische leven put, moet ik vooreerst verklaren dat elders, trouwens ook buitenslands in verleden en heden aangetroffen tekortkomingen ons niet vreemd zijn. Hoe zouden ook eigengereidheid, begeerte om de persoonlijke leerstoel, de faculteit waartoe men behoort met verwaarlozing van andere belangen te verstevigen, geestelijke hoogmoed in verwaarlozing van Mommsen's woord: „Wir sind allen nur Gesellen", gemakzucht om wat niet rechtstreeks ons raakt over zijn kant te laten gaan, iets flemerige gluiperij en ambitie, verhulling van diepere bedoelingen, een vrije uitleg van waartoe echtelijke trouw verplicht, en ook kerkelijke onverschilligheid in deze kring geheel ontbreken. Ik voeg er dadelijk aan toe dat er is een ruime aanspreekbaarheid op het geweten, de bereidheid tot zelfinkeer, de eerbied voor het „Er staat geschreven", het vanuit eigen religieuze overtuiging de naaste niet loslaten. Velen, meer dan eens ondergewaardeerd door de buitenwereld, daar zij nooit aan de weg timmeren, tonen niet enkel een grote plichtsbetrachting — deze kan een vlucht voor zichzelf zijn — maar stralen bij veel hoekigs en lastigs begrip en mildheid uit. Wat de lager 55

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen