Jaarboek 1986-1987 - pagina 116

tuut vervatte rechtsregels moesten tot levend recht worden gemaakt. De stuwende kracht van Jonckheer leidde in drieërlei opzicht tot opmerkelijk resultaat. In de eerste plaats moest het koloniale bestuursapparaat worden omgebouwd tot een bestuursapparaat van een zelfstandig land van het Koninkrijk. De elkaar opvolgende kabinetten-Jonckheer zijn er in geslaagd het openbaar bestuur van de Antillen zo te organiseren, dat het om zijn stabiliteit en betrouwbaarheid mede aantrekkelijk werd voor de vestiging van buitenlandse ondernemingen en de positie van met name het eilandgebied Curasao als financieel centrum in dat deel van het Caraïbische gebied werd verstevigd en uitgebreid. Vervolgens heeft Jonckheer zich beijverd om vorm en inhoud te geven aan het overleg en de samenwerking binnen het Koninkrijk, die het merg van de nieuwe rechtsorde vormen. De grenzen, gelegen in de fysieke en demografische structuur van de Antillen, onderkende hij daarbij. Binnen die grenzen heeft hij het overleg met Nederland en Suriname tot een levende zaak helpen maken. In de derde plaats, de positie van de Antillen tegenover de andere landen in het Caraïbische gebied was bij de totstandkoming van het Statuut, een delicate, daar zij binnen het verband van het Koninkrijk der Nederlanden bleven en de buitenlandse zaken en de defensie koninkrijksaangelegenheden zouden zijn. Jonckheer is er in geslaagd de Antillen een eigen politieke identiteit te geven, die door de omringende onafhankelijke landen - allen voormalige koloniën - gerespecteerd wordt. Op grond van deze drie overwegingen ontving Jonckheer op 20 oktober 1965 - zijn 48ste verjaardag - een eredoctoraat in de rechtsgeleerdheid. Wat de interne politieke verhoudingen in de Antillen betreft verdient zeker vermelding, dat Jonckheer zich bewust is geweest van de delicate verhouding tussen Aruba en Curasao. De invloedrijkste politieke leider op Aruba was bij de totstandkoming van het Statuut Juan Enrique Yrausquin (1904-1962). Het lag voor de hand, dat deze zitting nam in het kabinet-Jonckheer. Zij lagen elkaar en konden goed samenwerken. Yrausquin werd Minister van Financiën en Welvaartszorg, twee belangrijke portefeuilles, die Aruba in de ministerraad een zwaar gewicht gaven. Het laatste kabinet-Jockheer trad, zoals gebruikelijk, aan de vooravond van de verkiezingen van de Staten van 1967 af. Jonckheer had zich niet herkiesbaar gesteld. Het einde van de ambtsperiode van gouverneur mr. N. Debrot kwam in zicht. De Koninkrijksregering meende, dat overeenkomstig de wens van de Antilliaanse regering Jonckheer hem moest opvolgen. Een overgangsperiode tussen het ministerpresidentschap en het gouverneurschap achtte men gewenst. Vandaar dat Jonckheer in het begin van 1968 als Gevolmachtigde Minister van de Antillen zich in Den Haag vestigde. Gouverneur Debrot zou in de voorzomer van 1969 vertrekken. In afwachting daarvan werd Jonckheer enkele maanden daarvoor reeds tot gouverneur benoemd. Een staking bij Shell Curagao, die geen ander doel had dan gunstiger arbeidsvoorwaarden te bereiken, leidde in mei 1969 via een uit de hand gelopen demonstratie van stakers tot hevige rellen in Willemstad. De plaatselijke politie zag geen kans 114

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen