Jaarboek 1988-1989 - pagina 97

Dirk Knijper Fzn werd in 1907 te Hilversum geboren waar hij het Christelijk Lyceum bezocht. Het bezielende onderwijs van dr. A. Sizoo, leraar klassieke talen aan dit lyceum - die later zijn promotor zou worden -, bracht hem tot de studie van de klassieke letteren. Aan de Vrije Universiteit legde hij in 1933 het kandidaatsexamen en in 1936 het doctoraalexamen af. In 1958 promoveerde hij cum laude op een proefschrift getiteld Varia Dracontiana. In deze dissertatie besprak hij een aantal moeilijke plaatsen in de poëtische produkten van de christen Dracontius (vijfde eeuw). Reeds voor 1958 had hij zich met de vroegchristelijke literatuur bezig gehouden. In de jaren vijftig had hij namelijk een aantal artikelen geschreven voor het tijdschrift Vigiliae christianae, waarin hij moeilijke passages onder handen nam, o.a. uit geschriften van Minucius Felix en Tertulhanus, alsmede uit gedichten van Avitus en Rusticius Helpidius. Deze publikaties werden reeds gekenmerkt door de werkwijze waaraan hij gedurende zijn hele loopbaan trouw zou blijven: hij richt zijn aandacht bij voorkeur op moeilijke, vaak raadselachtige passages, liefst zulke waarop reeds vele viti docti zich het hoofd gebroken hadden. Door een uiterst nauwkeurige analyse tracht hij dan, mede gesteund door zijn grote belezenheid in de klassieke, dus ook de Griekse, literatuur, de problemen tot een oplossing te brengen. Het spreekt vanzelf dat hij daarbij niet naliet in het geval van onmiskenbaar corrupte plaatsen tekstcorrecties voor te stellen. Hij ging derhalve vooral tekstkritisch-exegetisch te werk. Het wekte dan ook geen verwondering dat hij, toen hij een jaar na zijn promotie als hoogleraar in de Latijnse taal- en letterkunde optrad, zijn inaugurele rede wederom aan een raadselachtig geval wijdde: Het magisch vierkant in Pompeii. Men zou in Knijpers wetenschappelijke arbeid grofweg drie perioden kunnen onderscheiden. In de eerste, de jaren vijftig, concentreerde hij zijn aandacht, zoals we zagen, op de vroegchristelijke Latijnse letterkunde. Toen hij in 1959 als hoogleraar optrad, behoorde deze echter niet tot zijn leeropdracht. Vandaar dat we in de jaren zestig een aantal artikelen in het tijdschrift Mnemosyne van zijn hand vinden, die gewijd zijn aan teksten uit de zogenaamde pagane Latijnse literatuur. Moeilijke passages uit Plinius Minor, Martialis, luvenalis, Horatius en Vergilius werden hierin grondig besproken en vaak tot een verrassende oplossing gebracht. Niet onvermeld mag blijven dat hij al de tot nu toe genoemde artikelen in het Latijn schreef: Hij was een in de goede zin des woords ouderwetse, degelijke classicus die ongetwijfeld wel eens terugverlangd zal hebben naar de tijd waarin het Latijn nog de unieke academische taal was. Ook zijn dissertatie was in het Latijn gesteld. Voorin vermeldde hij dat ze bij hem te koop was quattuor dollaribus Americanis. Trouwens ook wanneer hij later een artikel in het Nederlands schreef, hanteerde hij graag een deftige, enigszins archaïserende stijl. Wanneer hij bijvoorbeeld mede wil delen dat Agamemnon, teruggekeerd in zijn paleis, voor het eten eerst nog een bad ging nemen, schrijft hij: "Maar in een oudere traditie begaf de held, wedergekeerd van vervuilende reis, alvorens aan het wellekomsbanket te gaan, zich eerst nog ten bade". 95

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen