1947 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 145

lè^ treffen, maar ook de gezondheid van andere personen kunnen benadelen. Tegen het gevaar der besmettelijke ziekten kan het individu zelf betrekkelijk weinig uitrichten en ontbreekt hem ten enenmale de macht dit kwaad te isoleren. Vandaar dat voor de Staat in al deze en dergelijke gevallen een belangrijke taak is weggelegd. Uit deze beschouwingen volgt, dat de Staat ten opzichte der geneeskundige verzorging slechts een beperkte taak heeft. Primair hebben wij hier te doen met een roeping der onderdanen zelf; de overheidszorg draagt bij deze materie altijd een secundair en bemiddelend karakter of gelijk D i e p e n h o r s t 24) het uitdrukt: de Overheid heeft hier slechts een controlerende en aanvullende taak. 25) Samenvattend kan men dus zeggen, dat de hulp van gemeenschap en overheid er op uit moet zijn de persoonlijke vrijheid zoveel mogelijk onaangetast te laten, het verantwoordelijkheidsbesef levendig te houden en voorts te vermijden alles wat naar bevoogding van de enkeling zweemt. 26) Ten slotte gaan B l a n k s m a en V a n d e r M a n d e l e bij hun plannen van de stelling uit, dat ieder mens recht heeft op zijn gezondheid en op menselijk geluk, voor welk geluk de gezondheid een eerste voorwaarde is. Het behoeft niet veel betoog, dat geen Rooms-Katholiek noch Protestant deze zuiver humanistische stelling zal kunnen onderschrijven. Als de mens in het paradijs het proefgebod had gehouden, dan alleen zou hij recht gekregen hebben op gezondheid. Maar helaas, de mens is gevallen en daarmede verviel ook zijn recht op gezondheid. Thans is het geen recht meer, maar een gunst, wanneer de mens gezond is en past slechts dank aan Hem, die ons deze gunst in Zijn genade verleent. Dit wil echter niet zeggen, dat de mens in en onder dit alles volkomen lijdelijk moet zijn. Hij heeft wel geen recht op gezondheid, maar dit sluit niet uit de plicht om de gezondheid, welke hij geniet, zoveel als in zijn vermogen is te behouden en te bevorderen, alsook de plicht om bij ziekte te trachten met alle geoorloofde middelen de gezondheid te herkrijgen. Deze plicht om voor de gezondheid te zorgen berust echter niet op een recht op gezondheid, maar vindt zijn grond hierin, dat God ziel en liclj^am aan onze zorgen heeft toevertrouwd. Wij mogen, zegt K u y p e r 2 7 ) zo terecht, niet alleen de strijd aanbinden tegen lijden, ellende en jammer, die ons overkomen, maar wij moeten dit ook doen. Niettemin blijft de gezondheid een kostbaar geschenk van de ,.gemene gratie", waarop de mens geen enkel recht kan doen gelden. Met deze uiteenzettingen is naar onze mening voldoende aangetoond welke bezwaren zowel van praktische als principiële aard er kleven aan het plan B l a n k s m a en V a n d e r M a n d e l e . Ongeveer dezelfde bedenkingen zijn te opperen tegen het reeds genoemde plan van de ,.Vereniging van Directeuren en Admini-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen