1954 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 17

DE Dr Mr WILLEM VAN DEN BERGH-STICHTING

5

en in het midden een ruime zandbak, waarin de kinderen kunnen spelen, is een ideaal verblijf voor deze patientjes, vooral wanneer de temperatuur door een automatische verwarming op peil wordt gehouden. In het eerst is dan ook een wintertuin op deze wijze geconstrueerd, maar al spoedig bleek, dat de kinderen hier weliswaar kalmeerden en hun onrustige buien min of meer verloren, maar zich toch niet verder ontwikkelden. Toen is men een stap verder gegaan en is een methode ter activering van de motoriek ontwikkeld voor onze diep zwakzinnige kinderen. Wanneer er een patientje is dat alleen maar kan liggen, dan beginnen we toch met dit kind, al is het maar enkele uren per dag, uit bed te halen en te brengen naar de tuin, waar het dan op een matrasje wordt neergelegd. Daarna gaan we systematisch oefenen in zitten. Weliswaar kan men dit zitten in bankjes, die zo nauw zijn, dat de kinderen niet anders kunnen dan zitten, min of meer een dwangbehandeling noemen, maar de resultaten hiervan zijn dermate gunstig, dat we menen hiermee op het goede spoor te zijn. Natuurlijk moet het systematisch gebeuren. In de eerste plaats wordt de lichamelijke toestand zorgvuldig nagegaan en blijkt het kind nog niet sterk genoeg om te zitten, dan wordt met oefeningen gewacht. Is daarentegen de rug en het beenderenstelsel stevig genoeg, dan is er niet het minste bezwaar om het kind vijf, zes, zeven, acht minuten en soms nog langer in de daarvoor gemaakte nauwe bankjes te plaatsen. De zuster let er op, dat het zeer systematisch gebeurt, en dat niet de éne keer het kind er tien minuten wordt ingepoot en een andere keer in het geheel geen aandacht aan de tijd besteed wordt. Pas door het systematisch oefenen heeft deze therapie zin. Zo krijgen we het kind zover, dat het ook in een stoeltje kan zitten waaruit het kan vallen. Dit is geen bezwaar, want dan valt het in de zandbak. Wanneer het kind eenmaal goed kan zitten, volgt de volgende phase. We hebben dan een apparaat geconstrueerd, waarmee het mogelijk is het kind in een lijfje, dat aan een stang zit, die over een rail loopt, te leren lopen. Wanneer het kind met de bewegingen van het lopen op de hoogte is, plaatsen we het in een molentje, waarin het tezamen met andere knapen en meisjes leert zich verder te oefenen. De resultaten van deze wintertuin-therapie zijn dermate bevredigend, dat in de laatste jaren, elk kind dat liggende binnenkomt, er lopende uitgaat. Uit de aard der zaak moeten deze oefeningen daarna worden voortgezet, waarvoor weer wagentjes zijn geconstrueerd waarmee men op het terrein van de stichting kan wandelen. De wintertuinen, waarvan we er thans drie in ons stichtingscomplex hebben (waarvan de laatste

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen