1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 18

6

R. VEDDER

bruikbaar, omdat hier vragen worden gesteld, die door het kind mondeling beantwoord moeten worden. Hier te lande werd het intelligentieonderzoek van dove kinderen eerst verantwoord mogelijk toen mevrouw Snijders-Oomen '^) in 1943 haar test voor doven publiceerde. Bij deze test was het verbale element zoveel mogelijk uitgeschakeld. Natuurlijk waren er nog tekortkomingen en lacunes in deze eerste opzet. Maar kort geleden heeft het echtpaar Snijders een nieuwe testschaal voor niet-verbaal-intelligentieonderzoek gepubliceerd, breder van opzet, rijker van mogelijkheden dan de vorige s). Deze test betekent een belangrijke verrijking van ons diagnostisch arsenaal. Met behulp van deze testschaal is het mogelijk een betrouwbare indruk te krijgen van de verstandelijke mogelijkheden van het dove kind. Men moet bedenken dat al is de intelligentie in potentie goed, de ontwikkeling geremd wordt door een tekort aan taal. De taalverwerving van het doofstomme kind begint op een leeftijd, waarop het horende kind zijn moedertaal al beheerst. Het taalbezit groeit slechts zeer langzaam en blijft, ook bij het beste onderwijs, altijd beperkt. Dit moet zijn invloed hebben op het denken van het kind. Taal is het systeem van waarneembare tekens, waarvan wij ons bedienen om onze gedachten, gevoelens en strevingen mede te delen. Deze waarneembare tekens kunnen gebaren zijn, maar ook geschreven of gesproken woorden, of andere symbolen: muzieknoten, chemische formules enz. Het jonge, dove kind pleegt zich uit te drukken door middel van een gebaar. Vóór het de school gaat bezoeken is deze gebarentaal beperkt en arm. Eerst op school, in de omgang met andere dove kinderen, ontwikkelt zich deze vorm van communicatie rijker. Deze vorm van onderlinge verstandhouding tussen de kinderen is op ieder onderwijsinstituut weer anders. De jongere kinderen nemen deze over van de oudere. Deze gebarentaal ontwikkelt zich buiten het onderwijs om, en zij is ook voor de leerkrachten voor een belangrijk deel „onverstaanbaar". Maar wat het jonge, dove kind mist, is het besef, dat men een ding, een handeling, kan aanduiden door middel van een woord. Het horende kind ontdekt al gauw, dat de dingen een naam hebben, m.a.w. het wordt het „symboolkarakter" van het woord gewaar, zonder dat men daar bijzondere moeite voor behoeft te doen. Met het dove kind is het anders gesteld. Het heeft het „woord" nooit gehoord, het is zich van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen