1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 50

34

F. H. PRUIJS

ontmoet heb, heeft de solidariteit met mij en zijn gemeentelid boven alle verdenking hoog gehouden door de geestige tegenvraag: „Ja, hebt U nooit gehoord dat dokters wel eens vergif voorschrijven als medicijn voor ernstige zieken?" De solidariteit met onze collega, met de verpleger, met de therapieleider, met de familie van de patiënt, met het Bestuur en met de Officier van Justitie is niet in de laatste plaats een bescherming van de patiënt! Overal waar een conflict dreigt, b.v. tussen verpleegdienst en technische dienst, tussen medische dienst en centrale keuken, daar zijn onze patiënten de eerste slachtoffers! Anderzijds zullen er altijd patiënten zijn die vaak met subtiele middelen en een verbluffend psychologisch raffinement tweedracht en wantrouwen trachten te zaaien tussen de verschillende groepen. Men kan hierbij denken aan het „verdeel en heers"-principe (dus angst als motief bij de patiënt aannemen) of ook aan het vicariërend leven op de emoties van anderen, als eigen emoties zo diep verdrongen zijn, dat de patiënt leeft in een affectieve leegte, die elk sadistisch spelletje tot een welkome tijdspassering maakt. Worden onze patiënten al gedupeerd door conflicten tussen de verschillende groepen werkers, eenvoudig omdat daardoor het werk stroever gaat en de atmosfeer bedorven wordt, nog gevaarlijker is het als de patiënt als zondebok wordt belast met onze fouten, zogenaamd om de goede collegiale verhouding niet te beschadigen. Dit mechanisme zal door buitenstaanders waarschijnlijk zo beschamend worden geacht, dat het ongelooflijk moet klinken. Ik kan U echter verzekeren dat het bestaat, natuurlijk zonder dat wij ons er van bewust zijn, dat wij het toepassen. Ik zei reeds dat het geen prettig onderwerp is, waar wij ons mee bezig houden. Het is dan ook te begrijpen dat het „therapeutisch klimaat" puur als begrip reeds slachtoffer wordt van een van de afweermechanismen, b.v. door het veilig te verdringen: „wij wisten zelfs niet dat er zoiets bestond als een therapeutisch klimaat!" Of door het te bagatelliseren en te ridiculiseren: „Amerikaanse propaganda voor groepsmatige benadering" en „human relations science", waardoor een rechtgeaard continentaal psychiater zich toch niet hoeft te laten intimideren? Te veel toegeven aan deze modegril zou zelfs schadelijk kunnen zijn voor ons wetenschappelijk peil! Een tweede phase van weerstand schijnt bereikt te zijn met de erkenning van de waarde van dit begrip, gepaard gaande met de onmiddellijke neutralisering van de verontrusting die er mee gepaard

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen