1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 27

H. FREUDENTHAL

11

tisch. De keus van 20 aminozuren uit millioenen mogelijke als bouwstenen der proteïnen is een singulier feit, dat, geïsoleerd, onwaarschijnlijk lijkt. Mogelijk zijn deze 20 aminozuren de enigen die spontaan kunnen ontstaan (of is hun ontstaan veel waarschijnlijker dan dat der andere), maar dit komt me niet plausibel voor. Laten we dus aannemen, dat de natuur deze 20 uit een groot vat heeft geschept, waar alle mogelijke aminozuren in dezelfde concentratie ronddreven, en dat de grepen onafhankelijk waren. De tegenstanders der generatio spontanea menen deze nulhypothese statistisch te kunnen weerleggen, om dan de Voorzienigheid bij de oorsprong van het leven te plaatsen. Hun zone van verwerping is: wanneer ten hoogste 20 aminozuren als bouwstenen der proteïnen gevonden worden (of zelfs: wanneer het net die 20 zijn, die men feitelijk vindt), verwerp ik de hypothese. Maar de proefreeks was al bij voorbaat gevormd, te weten de levende natuur, zoals die reitl en zeilt; men heeft de zone van verwerping gedefineerd met kennis van de steekproef. Dit is niet eerlijk. Ik wil dit met nog een ander voorbeeld illustreren. Misschien hebt u wel eens een druipsteengrot bezocht, met stalagmieten en stalaktieten. De stalagmieten, die door neergevallen druppels zijn gevormd, kunnen opmerkelijke gedaanten vertonen. De vorm van een stalagmiet is bepaald door de afmetingen der druppels, de temperatuur van het water, de kalkconcentratie, de hoogte van het plafond, enz. Het zou niet moeilijk zijn, de gemiddelde gedaante van stalagmieten te berekenen en zelfs zekere parameters van hun verdelingsfunctie. Stel nu dat u in zo'n grot een stalagmiet tegenkomt, die lijkt op Doornroosje. Het zou dan niet moeilijk zijn om statistisch te bewijzen, dat deze Doornroosje niet het werk van het toeval kan zijn, eenvoudig omdat de waarschijnlijkheid van de vorming van zo'n figuur uiterst klein zou zijn. Natuurlijk is dit niet eerlijk. Want u zou even verbaasd hebben opgekeken, als u niet Doornroosje, maar Roodkapje, Sneeuwwitje, de heer Bommel, een zuivere kegel of enige andere figuur had ontmoet, die u zinvol zou kunnen interpreteren. Waar het op aankomt, is niet dat u een op Doornroosje lijkende stalagmiet hebt ontmoet, maar dat deze stalagmiet behoort tot de klasse der zinvol te interpreteren vormen. Men zou deze klasse moeten bepalen en nagaan of haar leden in druipsteengrotten frequenter voorkomen dan men volgens de theorie zou mogen verwachten. (Het zou natuurlijk de moeite niet lonen.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen