1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 294

234

ANTWOORD

Antw. 7. Ongetwijfeld! Het kruid dat God deed uitspruiten, kwam uit de aarde voort en was toch iets geheel nieuws, de mens, die God vormde was uit aards materiaal voortgebracht en toch een nieuw schepsel. De geboorte van Gods Zoon was tegelijk een normale geboorte na een normale zwangerschap en toch een onvolprezen en groot wonder, dat zich slechts eenmaal voltrok. Vraag 8. Hoe is het mogelijk dat God iets nieuws doet ontstaan uit iets dat reeds aanwezig is? Antw. 8. Door de geschiktheid, die Hij het gekozen en gebruikte materiaal reeds eerder had gegeven en door nieuwe gaven waarmee Hij het geschapene versiert. Zoals een beeldhouwer uit ongevormd materiaal door zijn inzicht en bekwaamheid iets tot stand brengt n.l. het uitdrukkingsvolle beeld, dat er tevoren niet was als verwerkelijking van zijn visie, doel of voorbeeld in steen, hoewel hij het tevoren in zijn geest aanschouwde, zo heeft elke schepping iets nieuws, waar nog bij komt, dat God niet alleen nieuwe vormen en organen tot stand doet komen, maar ook het leven geeft aan het levenloze en een mens tot zulk een éénheid van lichaam en ziel en geest maakt, waardoor de mens van de dieren naar wijze van bestaan onderscheiden is. Vraag 9

Kunnen we het werken Gods niet als een evolutionistisch werken opvatten en zo een verzoening tussen evolutie en schepping tot stand brengen?

Antw. 9. Evolutionisten beijveren zich om ons te overtuigen, dat we toch het werken Gods niet in onze beschouwingen moeten betrekken, dat dit onwetenschappelijk is, en dat we dan weten met schijnweten vermengen. Ze willen doorgaans van plan noch doel in de schepping weten en als ze al een zeker doel zien dan is het een doel dat de aanhanger van de evolutieleer of de man van wetenschap zelf bedenkt en dat in het geheel niet overeenstemt met de toekomstverwachting ons in Gods Woord getekend. De evolutie is voor hen een natuurproces, dat meestal materialistisch mechanisch wordt opgevat en waarin hoogstens een onbewuste wereldgeest werkt, die pas in de mens tot bewustwording komt. Bijna zonder uitzondering wordt van evolutie gesproken in onpersoonlijke zin, als een zich ontwikkelen, hetzij naar wetten het materiaal zelf, waaruit het gewordene ontstaat, eigen, hetzij mede onder de drang van allerlei omstandigheden. Veel tijd heeft men besteed om een gelijkmatige ontwikkeling van al het bestaande aan te tonen, maar telkens weer zonder vrucht, wat de voor de evolutie wezenlijke overgangen betrof. Sommigen pogen schepping en evolutie te verzoenen door God als bewerker van de evolutie voor te stellen. Zal dit voor een gelovig christen zinvol zijn dan moet het werken Gods minstens in ontwerpen, tot stand brengen .onderhouden en besturen bestaan. Maar een zodanige evolutie, waarbij het werken Gods in alle opzichten het wezenlijke is, is geen evolutie meer maar scheppen. Wat zou u er van denken als we van een nieuw beeldhouwwerk van een kunstenaar zouden zeggen: het heeft zich uit zijn vorig werk ontwikkeld. Ons spreken zou dan wel zeer oneigenlijk en weinig ter zake zijn. Om het werk naar waarde te verstaan zal zeker kennis van vorige werkstukken van de meester belangrijk worden geacht, maar niet minder belangrijk is die informatie, die de meester zelf heeft verschaft over zijn bedoeling, zijn werkwijze, zijn opvatting en omtrent de betekenis van zijn werk. Niemand zal er aan denken te veronderstellen, dat een volgend kunstwerk in eigenlijke zin uit een vorig zou zijn ontstaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen