1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 137

E. BOEKER

93

De formule (1) geeft de bindingsenergieën die men in de laboratoria meet, niet goed weer. Het blijkt, dat bij bepaalde aantallen protonen of neutronen deze iets groter is dan formule (1) aangeeft. Dit verschil is niet meer dan 1%, maar w^el doorslaggevend. Men zegt dat de kern ook een beetje lijkt op een ui, die uit schillen bestaat. Deze schillen hebben een zekere dikte; hoe meer naar buiten hoe dikker de schil. Van binnen naar buiten zijn de schildiktes achtereenvolgens 2, 6, 12, 8, 22, 32, 44. Men kan dit ook zien aan het grote aantal stabiele kernen als een proton- of neutronschil vol is. Deze schildiktes zijn in de natuur gevonden en men schat, dat de volgende schildikte ongeveer 60 is (voor neutronen; voor protonen 32). Men moet formule (1) dus iets nauwkeuriger schrijven als bindingsenergie = oppervlakte-energie — afstotingsenergie — ongelijkheidsenergie -f schilcorrecties ( + 1 % )

(2)

4. Eiland van stabiliteit Berekeningen volgens formule (2) geven aan, dat er kernen kunnen bestaan met 114 protonen en ongeveer 185 neutronen. Deze kernen zijn al gestippeld rechts boven in figuur 1, maar zij zijn ook op een andere manier zichtbaar te maken, zoals in figuur 2. De bergtoppen zijn gebieden met grote stabiliteit; rechts boven in de figuur ziet men

Figuur 2. Allegorie van Swiatecki. Het donkere gebied is land. Rechts boven het „superzware" eiland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen