Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 42

belangrijk jaar voor de school. In het Besluit Buitengewoon

Onderwijs (1949) wordt 'een school verbonden aan een

pedologisch instituut' erkend als een aparte vorm van bui-

tengewoon onderwijs. Daarmee is de school het eerste

onderdeel van het p.i. dat in een wettelijk kader wordt

ondergebracht. Hierdoor kan het leerlingenaantal per klas

teruggebracht worden en kan meer aandacht worden ge-

schonken aan de individuele leerling.

Begin vijftiger jaren breidt het aantal leerlingen zich zo

sterk uit - in 1954 kende de school honderdtachtig leer-

lingen, negenennegentig van buiten het instituut, éénen-

tachtig internaatkinderen - dat de huisvesting problema-

tisch wordt. Tot nu toe konden alle leerlingen, zowel van

binnen als buiten het instituut, nog worden onderwezen in

het gebouw aan de Vossiusstraat. Dit werd gedaan door een

dubbel gebruik van de klaslokalen. Daar de stroom van

kinderen, vooral van buiten het instituut, zo groot is, dreigt

goed onderwijs niet meer mogelijk te zijn, tenzij..., ja tenzij

er een nieuw gebouw gevonden kan worden. Dit laatste nu

bezorgt het Bestuur van de Stichting en de directie van het

p.i. zulke grote hoofdbrekens aangezien zij vinden dat

nieuwbouw in de Vossiusstraat niet mogelijk is. Wü men

een nieuw schoolgebouw betrekken dan is de enige moge-

lijkheid iets te kopen in de onmiddellijke nabijheid van het

Vondelpark. Aldoende wordt overwogen een pand te ko-

pen in de Roemer Visserstraat maar dit gebouw wordt op

de veiling net iets boven de richtprijs verkocht. Hierna pro-

beert men het pand Van Baerlestraat no. 12 te kopen, maar

dit gebouw blijkt uiteindelijk toch ongeschikt te zijn.

Bijzonder enthousiast is men over een pand in de Hont-

horststraat. Het zou twaalf schoollokalen kunnen bergen

plus een eigen ruimte voor de hoofdonderwijzer, de psy-

chologe en de logopediste. Tot groot ongenoegen van Wa-

terink komen helaas de onderwijs specialisten van de in-

spectie van het B . L . O . roet in het eten gooien. Zij vinden de

ruimte hooguit geschikt voor zes a zeven klassen. Bitter

merkt Waterink in het jaarverslag 1952-1954 dan ook op

dat 'indien men van de zijde van de inspectie van het

B.L.O. aan bestaande gebouwen dezelfde eisen blijft stellen

40

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen