Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 370

Vereniging zich kon stellen achter de Vrije Universiteit zoals die zich had ontwikkeld,

hoe kon dan de relatie verbeterd worden.'' Daar zou het bestuur zelf iets voor moeten

doen, meende men. Het moest meer elan krijgen, en zich krachtiger opstellen tegenover

het College van Bestuur, de universiteitsraad en het ziekenhuis. Dan zou het ook lukken

de achterban tot nieuwe geestdrift te bewegen. Maar de knellende vraag bleef dan recht-

overeind: kon het bestuur zich werkelijk laten gelden als bevoegd gezag.'''^

Dat bleef de zwakke stee, vooral in de relatie tot het college. Het bestuur constateer-

de in 1981 niet voor de eerste maal 'dat het College van Bestuur zoveel mogelijk zaken

naar zich toetrekt zonder in bepaalde gevallen vooraf het bestuur van de vereniging daar-

in te betrekken'.97 Er gaapte een kloof tussen de twee, gaf ook Brinkman toe, maar dat

was de schuld van het bestuur.'** Het college van zijn kant vond namelijk dat het bestuur

te veel bleef opereren alsof het leidinggaf aan een traditioneel gereformeerde instel-

ling. Toen C. de Ru in de bestuursvergadering voorstelde de contacten met andere

protestants-christelijke organisaties te intensiveren, antwoordde Brinkman, dat de uni-

versiteit ook met katholieke organisaties te maken had.99 En eigenlijk wilde hij het nog

breder. Men zou nieuwe bestuursleden vooral moeten zoeken onder hen die communi-

catielijnen met de politiek hadden, ook buiten het CDA. De repliek van J.M. Mudde, dat

alle kandidaten toch warme voorstanders zouden moeten zijn van christelijk onderwijs,

liet hij onbeantwoord.'" Bij een andere gelegenheid gaf hij als zijn mening te kennen dat

het voortbestaan van de Vrije Universiteit deels in politieke handen lag. De vu-traditie

was niet toereikend om dat te garanderen. Er was dan ook alles aan gelegen de maat-

schappelijke invloed van de universiteit te versterken. 'Als voorbeeld noemde hij de

noodzaak tot voldoende lobby-mogelijkheden in Den Haag.'"" Nu had de Vereniging

volgens hem niet het goede soort leden. Een bredere kerkelijke en politieke samenstel-

ling van het bestuur zou op korte termijn gerealiseerd moeten worden.'"^

Het bestuur kwam aan deze wensen niet tegemoet. Het bleef aanvulling uitsluitend

zoeken in de vanouds vertrouwde kring,'3 zonder dat het tot nieuwe bloei leidde. De

begroting begon flinke tekorten te vertonen,'"'t het vu-busje had zijn tijd gehad en ver-

dween,'5 het ledenbestand slonk en vergrijsde.'"^ Het bestuur reageerde op deze ont-

wikkelingen door zich niet langer te noemen met de oude naam, 'Vereniging voor We-

tenschappelijk Onderwijs op Gereformeerde Grondslag'. Het werd nu 'Vereniging voor

Christelijk Wetenschappelijk Onderwijs'.'"' Dat schiep dan ruimte voor andere christe-

nen dan alleen confessioneel gereformeerde, maar het bestuur wilde toch het verleden

niet loslaten. Achteruitkijken is belangrijk, verklaarde het nog in 1989, want 'de in-

zichten van de huidige draaggroep, vanuit het verleden geïnspireerd, moeten worden

meegenomen naar de toekomst'.'"^ Maar het lukte niet meer zo goed. Verenigingsvoor-

lichter D.B. van der Waals zag er geen gat meer in en nam in 1989 ontslag. Het was een-

voudig niet waar, schreef Van der Waals, dat Vereniging en universiteit beide stonden

in 'de brede christelijke traditie'. De Vereniging stond nog altijd in een smalle, gerefor-

meerde traditie, en de universiteit had niet alleen de gereformeerde, maar ook de christe-

366 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen