Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 247

hem, en welk vertrouwen genoot hij? Later informeerde Meynen nog, hoe de faculteit

oordeelde over de reacties die zeker te verwachten waren op een benoeming van Kuitert,

'gezien de controversiële figuur die deze is'. Kruyswijk, de theoloog onder de curatoren,

meende dat er wel op tegenstand te rekenen viel, doch anderzijds ook op steun van 'veel

invloedrijke personen'. Te grote vrees voor mogelijke reactie achtte hij een slechte raad-

geefster.""

Dat was genoeg om de zaak verdere voortgang te geven. Op 21 april 1967 werd het

voorstel voorgelegd aan de senaat."" Zuidema, die niet aanwezig kon zijn, had per brief

de vraag gesteld of Kuiterts publicaties wel strookten met de grondslag. Van Riessen

verklaarde daarop Kuiterts instemming met de grondslag te willen respecteren. Maar

uit diens geschriften leidde hij af dat Kuitert 'de bijbel niet in strikte zin als Gods Woord

beschouwt'. Ter wille van het bouwen en bewaren van de gemeente achtte hij het daar-

om niet verantwoord het voorstel te steunen. Toen mengde Berkouwer zich in de dis-

cussie. Jaren van nauwe samenwerking met Kuitert hadden hem ervan overtuigd 'dat

deze zich aan de schriften gebonden voelt, en dat bij hem de bijbel het laatste woord

heeft'. Lindeboom bleef sceptisch. Hij zou graag gezien hebben dat de theologische fa-

culteit de tegen Kuitert ingebrachte bezwaren in haar voorstel had overwogen en weer-

legd. Steun kwam echter vanuit de wis- en natuurkundige faculteit. Van de Fliert, Jon-

ker en Lever gaven allen uitdrukking aan hun blijdschap. De rector sloot de bespreking

af met de opmerking dat toelichting op eventuele moeilijkheden een zaak van curatoren

was. Die hadden zich echter unaniem vóór de benoeming uitgesproken. Bij de stemming

bleek vervolgens dat vijf leden van de senaat onoverkomelijke bezwaren koesterden:

Lindeboom, de latinist D. Knijper Fzn, Van Riessen, Rookmaaker en de historicus

M.C. Smit. De medicus Joh. Booy onthield zich van stemming.

Daarmee was het laatste woord nog niet gesproken. Toen de directeuren in augustus

bijeenkwamen,""^ stond er een nogal ongebruikelijk punt op de agenda: de afhandeling

van de tegen Kuiterts benoeming binnengekomen bezwaren. Het was een uniek geval in

de geschiedenis van de Vrije Universiteit, en de directeuren namen het dan ook niet licht

op. We kunnen de brieven wel beantwoorden, zei Sizoo, maar daarmee is de zaak niet af-

gedaan. Er dreigt verlies aan vertrouwen. De theologische faculteit, zo luidde ook nu

weer zijn klacht, had de kerken niet tijdig ingelicht over ontwikkelingen die al langere

tijd gaande waren. Nu waren de directeuren wel verplicht de verantwoordelijkheid op

zich te nemen. De Gaay Fortman nam het niet zo ernstig. Er viel niet zoveel uit te leg-

gen, want Kuitert en de faculteit werden niet verkeerd begrepen. Het ging om een ver-

schil van inzicht. De Vrije Universiteit was een nieuwe fase ingetreden, waar ze nu een-

voudig doorheen moest. Men kan zeggen 'dat er een generatie theologen opgroeit, die de

theologie als zuivere wetenschap ziet'.

Hij bedoelde daarmee, dat voor deze theologen de onfeilbaarheid van de Schrift niet

langer als uitgangspunt gold. Dat is niet wat Kuyper 'zuivere wetenschap' genoemd zou

hebben, en De Gaay Fortman drukte zich wat krasser uit dan Berkouwer in de senaats-

DIENENDE WETENSCHAP 19551968 243

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen