Voor bepaalde tijd. Lustrumboekje Faculteit der Letteren 2005 - pagina 57

abonneerd - opeens zo gegrepen geraakt door de moderne poëzie

(dat was toen Achterberg en Lucebert) dat hij daarom van studie

was veranderd.

Ik zat nog geen week in het dispuut in kwestie of ik merkte hoe

fout Ik mezelf daar had gecast. Ik besloot om alsnog naar een an-

der dispuut te gaan dat mij ook had uitgenodigd en legde dat met

schroom (overstappen was not done) aan Redbad voor. Het bleek

dat hij dezelfde stap overwoog. Samen sterk zijn we toen naar dat

andere dispuut overgegaan, een dispuut met een hoog Maatstaf-

quotiënt zoals ik al snel merkte.

De gesprekken die Je binnen Je directe kring van studiegenoten

maar nauwelijks voerde - ik zou niet weten dat we het daar ooit

echt over literatuur hadden zoals ik me dat op een romantische

manier had voorgesteld van een literaire faculteit, daar was het

klimaat helemaal niet naar, dat klimaat had iets schraals - die

voerde ik wel met Redbad. Op de middelbare school had ik Du

Perron al opgedaan, van Redbad kreeg ik er Ter Braak nog bij en

in veel van onze gesprekken fungeerde deze twee-eenheld als een

moreel referentiekader, een norm. Wat zouden Ter Braak en Du Per-

ron hiervan vinden? Hoe zouden Du Perron en Ter Braak zich In dit

geval opstellen? Het antwoord daarop ('maak nu je eigen Du Per-

ron') bepaalde dan voor een flink deel Je standpunt. Het zijn niet

helemaal de geestesvragen waarvoor de VU indertijd is opgericht,

des te meer hielden ze ons bezig - met Redbad als de mentor en

mij als de bereidvaardige leerling die het allemaal goed oppikte

- en wel met een prettig dissident gevoel. Toen ik later Voskuils Bij

nader inzien las, zag ik hoezeer ons particuliere discours van toen

een reprise was van wat zich tien Jaar eerder onder neerlandici aan

de UvA had afgespeeld. (Niet voor niets was de VU onderdeel van

een emancipatoire beweging.) Overigens, bij het sluiten van mijn

eigen VU-kring, nu ik in 2004 ben vertrokken, vierenveertig jaar na

mijn komst hier, constateer ik hoezeer ik me in zaken als die waar-

over ik het nu heb, verwant voel met Juist een aantal studenten

van de allerlaatste generatie die ik mee heb mogen opleiden. En

51

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen