Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 352

zorgden tamelijk elementair onderwijs, en hadden tevens tot taak de lokale staf op een

hoger plan te brengen. Het waren voornamelijk de jongere stafleden die met de uitvoe-

ring belast werden. De hoogleraren bleven doorgaans thuis,'*^^ en het valt ook niet goed

in te zien welk verschil hun aanwezigheid gemaakt zou kunnen hebben.

In 1973 kreeg het Bureau Buitenland 1973 een nieuw hoofd in de persoon van drs.

R.C.E. Kapteyn.+^^ Een jaar later veranderde de commissie Buitenlandse Betrekkingen

van naam. Ze ging Internationale Samenwerking heten. Daarachter lag de gedachte dat

het zogenaamde ontwikkelingswerk niet alleen betekenis had voor de derde wereld,

maar ook voor het westen. Samenwerking, zo wilde de nieuwe naam tot uitdrukking

brengen, diende het belang van alle landen, en sloeg de enige weg in die kon leiden tot

oplossing van de gezamenlijke problemen."*^' Hoe wijder men echter de palen uitzette,

hoe moeilijker het ook werd in deze arbeid een specifieke taak voor een christelijke uni-

versiteit te zien. De universiteitsraad maakte dat nog eens extra lastig, door in januari

1978 te besluiten dat de Vrije Universiteit voortaan ook open zou staan voor relaties met

niet-geestverwante instellingen in andere landen. In november van dat jaar werd de

Commissie Internationale Samenwerking veranderd in een commissie van de universi-

teitsraad.^"

Beide besluiten waren in de geest van de PKV. Die was ook niet op zoek naar een

exclusief christeHjke invulling van de samenwerking met het buitenland. Een goed be-

leid ten aanzien van de derde wereld kan de doelstelling concretiseren, had Pharetra al in

1972 geschreven, maar als het niet mogelijk is dat te doen in progressieve zin, is het be-

ter de grondslag af te schaffen.«' De richting werd aangegeven door de medische facul-

teitsraad, die in 1974 een motie van de studentenfractie aannam om medische hulp te

verlenen aan het communistische bewind in Noord-Vietnam. In een 'vu voor Vietnam'-

week werd bijna 100.000 gulden ingezameld voor de bouw van een ziekenhuis in Quang

Tri.'*32 Dat zette het buitenlandse beleid onder druk, en droeg niet veel bij tot verhelde-

ring van de relatie tussen hulpverlening en christelijke grondslag.

De relatie met christelijke instellingen in de Verenigde Staten (Grand Rapids), Cana-

da (Toronto) en Zuid-Afrika (Potchefstroom) viel niet onder de Commissie Internatio-

nale Samenwerking, maar onder het bureau van de rector. Potchefstroom nodigde in

1975 de Vrije Universiteit uit voor een internationale conferentie van geestverwante

universiteiten. De wederzijdse betrekkingen waren toen al lang niet meer wat ze ooit ge-

weest waren. De universiteitsraad had in oktober 1974 de overeenkomst van 1958 opge-

zegd, want in Amsterdam werd Zuid-Afrika gezien als het land van de apartheid. In Pot-

chefstroom bestonden 'grote irritaties' tegenover de Vrije Universiteit, vanwege 'het

verlaten van de principiële lijn'. Deze invitatie zag men daar als de laatste kans voor de

Nederlanders.+33 Het College van Bestuur vond deelname zeer wenselijk, en stelde een

delegatie van tien personen samen.«'> Uiteindelijk kwam er toch niets van. Toen de Vrije

Universiteit meedeelde dat zij ook de enkele jaren eerder tot eredoctor benoemde anti-

apartheidsstrijder Beyers Naudé aan het gezelschap wilde toevoegen, trok Potchef-

348 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen