Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 334

meentegroei, legde in 1972 zijn doctoraal examen afin pyjama, met op zijn rug het op-

schrift: DE KERK SLAAPT. Hij had de Vrije Universiteit opgegeven. 'Wie vast blijft hou-

den aan orthodoxe opvattingen denkt onzindelijk, vindt de ene professor; en de ander

vindt dat hij in de ethiek van het dagelijks leven weinig kan beginnen met de bijbel, een

veel te ouderwets boek uit een boerenmaatschappij.'^^"

Het moet aan de pyjama te danken zijn geweest dat Krols woorden aandacht kregen

van de pers. Augustijn schreef namens de faculteit dat hier de grenzen van het behoor-

lijke waren overschreden.^^' Voorzover het de gedragscode betrof had hij gelijk. Slechts

enkele jaren eerder, toen studenten nog examen deden in jacquet, zou een in pyjama ge-

klede examinandus zonder pardon zijn weggestuurd. Anderzijds was de faculteit op het

punt van kritiek ook wel buitengewoon gevoelig. Voor de contacten met deputaten van

de gereformeerde kerken blijkt dat overvloedig uit M.J. Aalders' monografie over de

theologische faculteit.^^^ Daarvan wisten toen alleen ingewijden. Publiek toonde de fa-

culteit haar lichtgeraaktheid, toen de doctores M.J. Arntzen en J. Schelhaas in 1971 toe-

lating vroegen als privaatdocent. Schelhaas was hoofdredacteur geweest van Waarheid

en Eenheid^ het orgaan van de verontrusting. Arntzen ging in zijn afwijzing van de nieu-

we theologie zo ver, dat hij de band met de gereformeerde kerken had verbroken. De

theologische faculteit wilde beide verzoeken afwijzen. Schelhaas was te oud, en Arntzen

huldigde opvattingen die hem naar eigen mening dwongen de kerk te verlaten, waarvoor

de faculteit de predikantsopleiding verzorgde. 3^^

Die reactie stelde de besturende colleges teleur. Het moest toch mogelijk zijn, zei

Doets, docenten toe te laten 'die bij hun onderwijs op een correcte wijze van een andere

mening blijk geven dan de binnen de faculteit opgeld doende'.^^"* Directeuren en curato-

ren zetten hun wil door, met één concessie aan de theologen. Arntzen werd afgewezen

omdat hij blijk had gegeven van een negatief-kritische houding tegenover de Vrije Uni-

versiteit.3^5 De faculteit bleef namokken. Een halfjaar later rapporteerde zij aan curato-

ren over Schelhaas' colleges in streng afwijzende bewoordingen. 'Het niveau daarvan

acht de faculteit beneden de maat van de status van de faculteit, en zij meent dat dit

samenhangt met de opvattingen van dr. Schelhaas.'^^^ Dat was dus de inzet geweest: de

kwaliteit van de wetenschap. Schelhaas had aan de Vrije Universiteit gestudeerd, en

daar in 1932 de doctorsgraad behaald met het predikaat cum laude. Toen had hij theolo-

gie bedreven op het hoogste niveau, zoals het hem geleerd was door Aalders, Grosheide

en Van Gelderen. Volgens de nieuwe opvattingen hadden die de exegese verwaarloosd

en geknoeid met de feiten. Het was niet meer dan consequent hun leerling de toegang tot

de katheder te ontzeggen. Maar het bevestigt wel dat discussie over deze vragen niets

kon opleveren. Beide partijen veroordeelden niet alleen eikaars visie op de Schrift, ze

vonden ook dat de ander slechte wetenschap bedreef Het was zoals mevrouw Van Leeu-

wen gezegd had: men kon niet meer met elkaar op dezelfde golflengte spreken.

330 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen