UIT DE SCHRIFT

TDE> 5CHRirTliJ De Heilige Gods in de synagoge.

In de synagoge van Kapernaüm is de Christus door een mensch met een onreinen geest ontdekt als de Heilige Gods.

Ge moet er niet overheen lezen, dat dit i n d e synagoge voorviel. In de synagoge is de kwestie van de heiliging tastbaar geworden.

De synagoge toch is het surrogaat van den tempel, het heiligdom, plaats van offers en van priesters. De synagoge bedoelt te zijn vervanging van den Sion en vergoeding ten deele van het gemisaan den tempel. Immers, ze heeft haar aanvang , in de dagen der ballingschap, toen het heiligdom een puinhoop en Jeruzalem heel ver weg was. In die dagen zochten de vromen een nieuw punt van samen-zijn als gemeente van den HEERE; op Sabbat kwamen ze te samen om te bidden met elkaar en om te lezen in de rollen der profeten.. Ito. die donkere tijden ligt het eerste begin der synagoge; een begin, dat overigens even duister is als die dagen waren.

Na den terugkeer uit de ballingschap en den wederopbouw van Jeruzalem en den tempel heeft men blijkbaar de synagoge niet willen loslaten. Was het, omdat de historie leerde, dat in Jeruzalem wel een tempel kon staan, maar dat daarom nog niet altijd de groote heiliging aan den Heere, de vertering der offeranden in Zijn Naam, er plaats vond? Het kan zijn, dat men toch een plaats van gods-dienst wilde reserveeren voor het geval, dat Se altaren niet rookten. Dan werden toch gebeden omhooggezonden, al stegen de wierookwalmen niet op boven het Heilige.

Toch ging de gedachte van de synagoge almeer afwijken van de openbaringsgedachte van den tempel. Als deze laatste is het huis van den heiligen God, waar de menschen zich verootmoedigen in het aanbrengen van offeranden, dan wordt de synagoge allengs het huis der heilige menschen, die elkaar op 't paard helpen bij den zwaren gang langs het pad van Gods geboden. God vraagt op Sion levensovergav© aan Zich; daar is Hij de Hjeilige, die het leven rondom Zichzelven concentreert. De synagoge prent wat zelfvoldaanheid in bij menschen, die de wet volbrengen naar hun beste weten. God van den tempel zegt, dat Hjij Heilig is, en dat de menschen het slechts zijn kunnen in vertering in Zijn gloed: de rabbijnen der synagoge zeggen, dat God Heilig is, en dat de mensch het ook kan zijn, wanneer hij braaf is naar hun kijk op Gods geboden. Want samenbidden was wel het eerste doel van het samenkomen in de synagoge, maar almeer kwam voor het bddden in de plaats het „leeren", de ondier-

wijzing in den weg der vrome brave vaad'ren.

; Er is van de synagoge veel goeds te zeggen. Jözus ging er lieen en Paulus later. In het geheel van het Joodsche leven in dien. tijd' heeft de synagoge zichzielf onmisbaar gemaakt, in en buiten Palestina. Maar ze staat of valt met den tempel. Zonder het offer, zonder de heiliging van het volk daar, waar God woont en de zonden verzoend worden, is er voor de synagoge geen „vrijmoedigheid". Het bidden van het volk is tevergeefsch, wanneer niet de hoo^epriester zijn ^mbt volbrengt en het leeren der synagoge is letterknechterij, tenzij God in Zijn tempel het verbond met Zijn volk bewaart.

Al verder afwijkend van den tempel, redt zicli de synagoge tenslotte zonder het heiligdom. Dat is het Jodendom, dat het zonder den tempel wel stellen kan en bloeit in de „leerhuizen, ". Dan is het duidelijk, dal de synagoge een aanval heeft gedaan op de openbaringsgedachte van den tempel. Het is tragisch, dat in haar het volk geen ontroering meer kent blijkbaar bij het leeren van schriftgeleerden en farizeërs. Weinig macht lag. daarin. Van verre was niet een vermoeden van de heiligheid des Heeren en van de echte heiliging des levens. Zoodra Christus er leert, worden ze verslagen; „want Hij leerde heU; , als machthebbende, en niel als de schriftgeleerden".

Komt Hij, de Christus, nu in de synagoge, dan is dat wel een groot moment. De synagoge-fundamenten beven als de hoeksteen van den tempel Mnnen de muren van het leerhuis verschijnt. Dat leerhuis zou den tempel vervangen. Het zou het doen zonder den priester, alleen met den leeraar. Het zou het doen zonder Aaron^ die in den jpsalm (105:16) de Heilige Gods genaamd wordt, en zonder zijn nageslacht. Het is geen wonder, dat de satan, de ontwijder, vader der profanatie, zich roeren gaat in den mensch, die een onreinen geest heeft, en plotseling Hem kent, die nu Zijn rijk daar gaat verstoren.

Ge kunt zeggen, dat Christus de openbaringsgedachte van den tempel heeft vervuld in Zijn hoogepriesterlijken dienst. Ge kunt ook zeggen, dat Flij de synagoge heeft gered in de kerk, die de goede beUjdenis van den eenigen Hoogepriester vasthoudt. (Hebr. 4:14. In Jac. 2: 2 heeft het Grieksch „synagoge", waar de statenvertaling „vergadering" plaatste). Want als de Heilige Gods is Hij tot de Synagoge gegaan, en heeft daar weggevaagd het zelfbehagen en de zelfverzekerdheid der farizeërs, zoodat de menschen zich versloegen en beseften bdj den gloed van Zijn heiligheid: „Wiie zal bestaan? "

Wat kerk wil heeteu en het eenig offer van Christus, en Zijn principiêele levensheiliging daardoor, loslaat, is anders niet dan een synagoge, min of meer gemoderniseerd. De onreine geesten hebben er een beste kans.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen