GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

OPVOEDING EN ONDERWIJS

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

OPVOEDING EN ONDERWIJS

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Lichamelijke tuchtiging.

In de onderwijzerswereld is in den laatsten tijd wel wal Ic doen geweest over een proces, dat werd aangedaan aan het hoofd van een school te Zutpiien, omdat hij aan een jongen een Islap had toegediend. De jongen had zich, zonder dat daar eenige reden voor bestond, ernstig misdragen tegenover een onderwijzeres en het hoofd der school had de klap op dat oogenblik het meest noodige en doeltreffende correctie-middel gevonden. Maar dat was hem zeer kwalijk genomen, de ouders hadden „er werk van gemaakt" en de Zutphensche rechter had het hoofd der school veroordeeld tot f40 boete ter zake van „mishandeling".

Het Gerechtshof te Arnhem oordeelde evenwel anders. Het stelde zich op het standpunt, dat iemand, die een klap geeft, niet zonder meer schuldig is en dat een klap van een paedagoog toch een geheel andere beteekenis heeft dan alle andere klappen. Hier is immers de bedoeling van verbetering, allerminst de toeleg van mishandeling. De beschuldigde werd daarom vrijgesproken.

Deze zaak verdient de volle aandaclit van alle ouders van schoolgaande kinderen. Men klaagt veel over de tuchteloosheid van onze jeugd, maar ziet dan niet in, dat één van de beste krachten, die de tuchteloosheid kan helpen besti-ijden, de onderwijzer, al zeer bemoeilijkt wordt in het zoo noodig krachtdadig handhaven van een goede tucht. Er kan een rechterlijk vonnis, een veroordeeling voor hem uit voortvloeien. En daarom wil menigeen „zijn handen niet branden". Dientengevolge gaat menige vlegel voort met zijn onhebbelijk gedrag.

Daarom moet de uitspraak van het Gereclitshof te Arnhem dan ook van groot belang worden geacht. Dat zoo'n hoog college, na een zeer uilToerig onderzoek, den beschuldigde durft vrij te spreken, is een zaak van groote beteekenis. 't Geeft voldoening in de onderwijzerswereld, dat is te begrijpen. Maar ik hoop, dat het ook voldoening zal geven bij de ouders. Die zullen meer vreugde beleven van een jongen, die, als 't noodig was, op school een gevoeligen tik gehad heeft, dan dat men hem met zijn onhebbelijkheden heeft laten begaan.

Niemand bedoelt hier de deur open te zetten voor lichamelijke mishandeling. Het is het best, dat de onderwijzer, vooral de jonge onderwijzer, zich voorneemt niet te slaan, maar het is onvoorwaardelijk af te keuren, dal de jongens weten: de meester mag niet slaan. De humanistische paedagogiek heeft ons ook hier van de wijs gebracht. De tucht was te week. Hel kind was goed en moest lief behandeld worden en moest vooral niet beschaamd gemaakt worden. En wat een grenzenlooze minachting had men voor de wijsheid van Salomo, die van de roede durfde te spreken.

De verweekelijkle periode komen we weer te boven. Wat men van de jeugd beleeft, doet twijfelen aan de doelmatigheid van de methode. De kwajongens zijn toch niet zoo onschuldig, als men zich had vooi-gesteld. Er groeiden lastpakken uit, waar de ouders mee verlegen raakten en waar de maatschappij weinig vreugde aan beleefde. En nu helpt een uitspraak als van het Gerechtshof van Arnhem ons een stap in de goede richting. Het tuchtrecht van de school moet vaststaan, ook wettelijk vaststaan en dat staat het met zoo'n uitspraak.

En dan moeten de ouders dat erkennen. En dan moet de school daar een verstandig gebruik van maken, Niemand neemt het op voor mishandeling in eenigen vorm. Maar een boosdoener, in wiens hart de dwaasheid is, moet tegenover zidi vinden het recht, om hem met straffe^ ook lichamelijke, middelen, tot rede te brengen.

En dat begrijpen ze gauw genoeg. Voor een vriendelijk woord zijn sommige knapen in de vlegeljaren niet meer vatbaar. En o wee! als de onderwijzer in zijn middelen daarmee uitgeput is. Niemand denkt ér aan, een vader het recht te ontzeggen, zijn jongen een gepaste lichamelijke tuchtiging toe te dienen. Welnu, wanneer de vader zijn jongen aan den onderwijzer toevertrouwt, moet hij hem meteen dat tuchtrecht overdragen. Maar natuurlijk, alles in het gepaste!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 juli 1936

De Reformatie | 8 Pagina's

OPVOEDING EN ONDERWIJS

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 juli 1936

De Reformatie | 8 Pagina's