UIT DE HISTORIE

Prof. Dr H. H. Kuyper over het karakter en de bevoegdheid der meerdere vergaderingen.

VI.

Alsnu tot de kern van zijn onderwerp komende (in No. 2356) poneert Prof. Kuyper allereerst de steUing:

alle kerkelijke macht, door Christus aan Zijn Kerk geschonken, schuilt uitsluitend en alleen in de plaatselijke Kerk.

Als zoodanig bezit een meerdere vergadering, hetzij een Classis of Synode, hetzij particulier of generaal, geen de minste macht. Alle kerkelijke macht, door Christus aan Zijn Kerk geschonken, schuilt uitsluitend en alleen in de plaatselijke Kerk. De sleutelen des hemelrijks, waarin deze kerkelijke macht gesymboliseerd zijn, zijn door Christus geschonken aan de Apostelen als de eerste ambtsdragers der Kerk, en door hen aan de ambtsdragers, die straks onder hun leiding in elke plaatselijke gemeente werden gekozen. Dat de Apostelen zelf een meer generaal ambt innamen, niet dienaren waren van een bepaalde gemeente, maar van de Christelijke Ksrk in haar geheel, is juist, maar dit hangt saam met hun exeptioneele positie als stichters en grondvesters der Christelijke Kerk. De Kerk is gebouwd op het fundament der Apostelen en Profeten. Maar zoodra de Kerk gesticht was, viel dit buitengewone ambt weg. Evenals wanneer het huis gebouwd is en nu door den eigenaar bewoond kan worden, men geen architecten, metselaars en timmerlieden meer van noode heeft. En dat metterdaad, toen deze stichting der Kerk tot stand was gekomen, het Apostolisch ambt, het ambt, dat voor de Kerken in het generaal diende, ophield, blijkt wel het duidelijkst daaruit, dat de Apostelen er niet aan gedacht hebben, opvolgers te benoemen. Toen door Judas' verraad en zelfmoord een plaats in het college der Apostelen open kwam, is terstond door Petrus te Jeruzalem een vergadering belegd, die een nieuwen Apostel in Judas' plaats koos. Maar toen, nadat de stichting der Kerk tot stand was gekomen, de eene Apostel na den andere door den dood kwam weg te vallen, is er noch door de overblijvende Apostelen, noch door de Kerk aan gedacht deze leegkomende plaats te vervullen. En toen Johannes, de laatst overgebleven Apostel, te Ephese stierf tegen het einde der eerste eeuw, was er geen Apostel meer. H«t Apostolaathad zijn taak vervuld en was afgedaan. Uitvoerig bestrijdt Prof. K. de opvatting vj, Rome alsof in de Kerk een generaal ambt zou zM gebleven. De Schrift weet niets van zooiets. I f I

Van een algemeen regeerambt, door de AposteletI ingesteld, om over de gezamenlijke plaatselijke Kerkeii de regeermacht uit te oefenen, hetzij dan van eel, provincie of een land, is nergens sprake. De plaatsei lijke Kerken te Corinthe, te Athene, te Ephese, tf Antiochië, te Rome, te Thessalonica, te Philippi, ell met haar eigen ambtsdragers, die deze Kerken regeel ren, dat is het beeld, dat de Schrift ons teekent. Zelfs vindt men van wat vrij thans de „meerdeull^ vergaderingen" noemen, d.w.z. van Classicale of Syn^^ dale bijeenkomsten der Kerken, die geregeld vergaj^dt ren om besluiten te nemen, nog zeer weinig in dèj Apostolische Kerk. Men beroept zich wel op het eerst^^ Apostelconvent te Jeruzalem, waar ook afgevaardigdeiMf waren uit de Kerk van Antiochië en waar toen ge| meenschappelijke besluiten zijn genomen, die voor* alle Kerken zouden gelden, maar al ligt daarin oii: Jj ï I I getwijfeld een aanwijzing, dat in zaken, die de Kerken - gemeenschappelijk aangaan, niet iedere Kerk op zich: , | zelf een beslissing kan nemen, omdat dit tot verdeeltf f heid en wanorde zou voeren, toch kan dit Apostel; ; convent nooit met wat wij een Synode noemen, of^ één lijn worden gesteld. Van een afvaardiging vaiiï alle Kerken, die toen reeds bestonden en die hier ms'jS gelijke rechten kwamen-om te-beslissen, was bij diC- Convent geen, ' sprake. Het was de moederkerk tiS Jeruzalem, het waren de Apostelen met geza§ °^'f^ heel de Kerk bekleed, die hier een beslissing vooi alle Kerken namen. Zoolang in het Apostolaat eeiW centraal gezag bestond, dat de leiding van de Kert.% in haar geheel in handen had, was er voor het samen-': * komen der plaatselijke Kerken in meerdere vergadt'a ringen geen directe noodzakelijkheid: Eerst toen d(- Apostelen wegvielen, kwam van zelf de behoefte op, voor de plaatselijke Kerken, om nu in Synodes ts .^ vergaderen en over de gemeenschappelijke belangender Kerken besluiten te nemen. e J I i

Met kracht betoogt Prof. Kuyper dus dat reedij^ in den Apostolischen tijd de kerkelijke macht, afll gezien van het Apostolaat, berustte bij de plaatse^f lijke kerk en hare ambtsdragers.

Want de kerkelijke macht bestaat in drie dingen: in de macht om het Woord en de Sacramenten m^ bedienen; in de macht om ambtsdragers te kiezeiiiffl en kerkelijke verordeningen te maken, en in de machtflf om kerkelijke tucht te oefenen... In de drieërlei machl, i hierboven genoemd, gaat heel de kerkeUjke machV door Christus aan Zijn Kerk geschonken, op. En dezt S drieërlei macht komt niet aan de meerdere vergade- ^ ring toe, maar is aaa de plaatselijke Kerk, aan baie/i ambtsdragers gegeven. fï

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen