Varia oecumenica

ZENDING EN EVANGEtlSATIE

Op de synode der gebonden kerken komt de oecumenische kwestie weer eens op het tapijt.Er moet gerapporteerd worden over het antwoord-schrijven van de Oecumenische Raad in Nederland. Voorts komt een rapport aan de orde, dat de aansluiting al of niet aan de Internationale Raad "van ChristeUjke Kerken (I.C.C.C.) behandelt. Een gedeelte der deputaten is vóór, een ander gedeelte tégen aansluiting bij de LC.C.C.

Nu is het met de verhouding van de gebonden kerken tot de oecumenische organen een merkwaardig ding.

Officieel wijzen bewuste kerken de Wereldraad af. Maar binnen haar muren is een actie, die al driester zich horen laat, tot aansluiting.

B o v e n d i e n is het een feit, dat wél s a m e n g e w e r k t wordt met de Internationale Zendingsraad èn met de Javaanse kerken (die op haar beurt weer samenwerken met de Javaanse en Indonesische Oecumenische Raad en de Wereldraad van Kerken). Al te veel wordt — ook onder ons —^ dit punt vergeten. Willen we de gebonden (ook „oecumenisch" gebonden) kerken tot bekering oproepen, dan is éen goede situatie-tekening eis. Op het zendingsfront hebben de kerken, die aansluiting bij de Wereldraadzèggen af te w ij zen, reeds volledig gecapit uleerd^).

Op de synode van 1946 (waar ook dr Dijk, dr Aalders, dr Praamsma aanwezig waren) kwam de aansluiting bij de Internationale Zendingsraad tot stand, zonder dat er veel protest klonk. Later hebben enkelen (dr Dijk, dr Schelhaas) even hun stem laten horen. Doch een grote actie tegen de band aan de I.Z.R. is er niet gekomen. Velen, die beter konden weten, hebben zich maar geschikt onder het bewind van dr Bavinck en dr Verkuyl, getrouw aan de leus: wat 't oog niet ziet, wat 't hart niet deert. Hier in Holland was men toch nog wel anti-Wereldraad ? In Indonesië — nu' ja, daar was men altijd anders; en het was zo ver

Na 1946 hebben wel sommigen in de gebonden kerken zich geroepen gevoeld hun stem tegen aansluiting bij de Wereldraad en vóór aansluiting bij de I.C.C.C. te verheffen, zonder dat zij nu daaruit direct de conclusie trokken: dan moeten we breken met de I.Z.R. Krachtens de Statuten van de I.C.C.C. zou deze de syn. kerken ook niet kunnen aanvaarden, zolang deze zo oecumenisch samenwerken, als vandaag geschiedt. Juist de kerk, die de stoot gaf tot vorming van de I.C.C.C, is ontstaan tengevolge van een breuk op zendingsterrein met oecumenische machten. Merkwaardigerwijs heeft deze I.C.C.C, die niets van de I.Z.R. moet hebben, sinds 1948 velen in de gebonden kerken aangetrokken. Het wonderlijke feit doet zich vaor, dat dr Praamsma zelfs_Zuid-Afrika bereist om te wijzen op de gevaren van oecumenische samenwerking met de Wereldraad, enz., terwijl hij zelf zich in een kerk bevindt, die oorzaak is, dat in Indonesia het oecumenische schip zee kon kiezen!

In elk geval: op de komende synode komen de oecumenische zaken weer ter sprake. Stemmen vóór en tegen de I.C.C.C. worden gehoord. Het zijn nu echter de tegenstanders van de I.C.C.C. (dr Bavinck e.a.) die de kat de bel maar eens aanbinden en wijzen op het nuchtere feit, dat ALS er aansluiting volgt bij de I.C.C.C de banden met de I.Z.R., de raden in Indonesië, etc. verbroken moeten worden. Ja, zeggen zij, a 1 s de synode bij de I.C.C.C. aansluit en d u s breekt met al die oecumenische raden, dan kunnen wij in Indonesië onze biezen wel pakken, want de kerken daar slikken zo iets niet. We kunnen dan wel ergens anders zending gaan drijven, onze rollen zijn dan uitgespeeld. We kunnen daar alleen arbeiden als we in oecumenisch verband samenwerken.

We achten dit duidelijke taal. Dit is nu eens geen struisvogelpolitiek. De synode wordt thans voor de keus gesteld: Op dezelfde voet doorgaan mst o e c u m e n i s c h e samenwerking, of niet?

Gerekend naar wat in de afgelopen jaren gebeurd is, is de mogelijkheid groot, dat men weer eens achter de feiten gaat aanhollen. Dan komen de redenaties: och, we moeten ons gezicht toch niet verliezen, door ons uit Indonesië terug te trekken; stel je voor, al dat mooie werk van jaren kunnen we toch niet verlaten om een oecumenische kwestie; Java is wel een buiging in de richting van de wereldkerk waard; en dan, die Javanen hebben zo hun eigen moeilijkheden, dat oosters christendom beziet alles gans anders, beseft de portee van oecumenische samenwerking niet, temeer daar er daar geen vrijzinnigen heten te zijn; ze hebben elkaar daar zo nodig met 1% milUoen protestanten; enz. De mógeHjkheid is groot, dat men op grond van dergelijke redeneringen op de oude voet doorgaat.

Indien dit betreurenswaardige feit zich voordoet, zal opnieuw blijken, dat de gebonden kerken in de oecumenische greep gevangen zitten.

En wat doen dr Praamsma, dr Dijk, e.a. dan?

Men kan maar niet blijven beweren, dat men de Wereldraad afwijst, als men tegelijk met bevriende organisaties samenwerkt en Wereldraad-propagandisten rustig hun gang laat gaan, tot in Gereformeerde Weekbladen en Strijdende Kerken toe..

Het is dan tevens onbegrijpelijk, wat dr Praamsma en de heer Warnaar toch in de I.C.C.C. zoeken. Genoemde organisatie — over het voor of tegen hiervan spreken we hier niet — is fèl gekant tegen de Int. Zendingsraad. Lees maar eens wat Mc Intire in de „Christian Beacon" erover schrijft. Hoe kan de I.C.C.C. nu de heer Warnaar (die als lid der syn. kerken de Int. Zendingsraad steunt!) als secretaris gebruiken en dr Praamsma (idem) als apostel uitzenden naar Zuid-Afrika (terwijl de pro-Wereldraad-

1) Voor nadere gegevens verwijzen we naar wat we schreven m: Antithese of Synthese? Van syn. zijde is tegenover aangevoerd feitenmateriaal tot op heden, ook door , , Waarheid en Eenheid" niet, met geen enkel'woord gereageerd. 'Wi^^^^'-'-

gezinde kerkgenoot van dr P., prof. dr Bavinck, straks Zuid-Afrika zal instrueren). Hoe kan de I.C.C.C. getuigen tegen compromis, terwijl ze zich bedient van nederlanders, die kerkelijk het ene compromis na het andere, juist in oecumenisch opzicht sluiten?

Want dat is het toch, dat ons verdriet, dat ons zulk een pijn doet: de j a-en-n e e n-houding wordt aangenomen. Enerzijds mooie uitspraken tégen de oecumene. Maar dat is'voor een deel fagade. De (zendings-)werkelijkheid is totaliter aliter. Ja, men hoeft niet naar het soepele Indonesië te gaan. Ook hier te lande kan men vele kanten uit. Men gaat nog wel niet zo ver als Thijs Booy, maar volgt hem op een afstand.

De Here verlosse Nederland van deze halfslachtigheid.

In het laatste nummer van „Gtetrouw" ^) schrijft W(arnaar) de volgende zin: „De verwarde en vermoeide wereld van vandaag heeft behoefte aan een klaar en helder getuigenis, dat niet alleen weerklinkt achter gesloten deuren, maar dat uitgaat in de gehele wereld, hoorbaar en verstaanbaar voor ieder mens, die houvast en redding zoekt".

De heer Warnaar kan mi misschien verstaan, waarom onze kerken niet bepaald happig op samensprekingachter-gesloten-deuren zijn. En hij zal zich wel schamen over de abracadabra-uitspraken van zijn synodes inzake verbond en doop. En hij zal wel gaarne breken met de synode-scholastiek der laatste jaren, die noch "voor de zending, noch voor de evangelisatie enige betekenis heeft. Hij zal, als hij staat voor zijn woord, óók een gruwel hebben aan de januskoppige houding van zijn kerken inzake Wereldraad en Zendingsraad. Ja, als hij zijn woorden beleven gaat, gaat het nu voor hem (en allen, die met hem iets van oecumenische gevaren zien) er op of er onder: Breekt de synode niet met de Int. Zendingsraad etc, dan kan het enige antvv 9 o r d z ij n: V r ij m a k i n g. Waartoe de presbyterianen te verheerlijken, die in een dergelijke situatie zich ook vrijmaakten, en zelf niet dezelfde stap te doen? Zulk een daad zou een getuigenis zijn in Nederland en de reformatie ongemeen bevorderen.

Ons, vrijgemaakten, gaat het maar niet — is het nog nodig dit te accentueren? — om een „leergeschil". Het gaat ons om de heerschappij van Hem, Wiens ja ja is. Men kan niet Hem dienen èn het kerkpolitieke

compromis steunen.

2) Getrouw, officieel orgaan van de I.C.C.C., Aug. 1952.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen