Revue 1998 - pagina 67

voor autoriteiten alleszins aanvaardbaar, een geboren leider en voorzitter dus van de jonge beweging." Geboren leider Als zodanig moet hij, zij het waarschijnlijk en groupe, korte tijd later ook zijn opgetreden tijdens een verstoring van een werkcollege van C. Kuiper Hzn; een actie die ik mij als een voornamelijk gênante vertoning herinner. Fortuyn, die zichzelf nét 'een te logisch en gestructureerd denker' genoemd heeft om de 'geheimtaal' van Habermas tot zich te nemen, vindt daarin desondanks voldoende grond om de professor uit te maken voor positivist; een verwijt dat Kuiper uitlegt als een ongevraagde typering van zijn karakter (hij meent te worden bestempeld als een onverbetelijke optimist), in plaats van als een aanval op zijn empiricistische manier van sociologie bedrijven. Het onbedaarlijk gelach van de aanwezige studenten kan hij daarop niet goed plaatsen, waarna Fortuyn besluit met: "Voor ons heeft deze man, die zijn literatuur niet kent, natuurlijk afgedaan." Fortuyns finest moment als 'geboren leider van de jonge beweging' komt, wanneer in het voorjaar van 1 972 de senaat en het College van Curatoren en Directeuren van de VU de uitslag van een referendum over het bestuursmodel van de universiteit en haar faculteiten, naast zich neerleggen. De studenten die hun favoriete, want meest democratische, model bekroond zien met de meeste stemmen, pikken het niet en bezetten het hoofdgebouw. Fortuyn leidt deze bezetting en voert de onderhandelingen. Een zenuwenoorlog breekt uit, zeker wanneer collegevoorzitter, ir. Sizoo, dreigt de elektriciteitstoevoer naar het gebouw te laten afsluiten. Als geen van beide partijen nog een kant uit kan, komen Fortuyn en rector De Caay Fortman tot een compromis. Fortuyn krijgt het groene licht van de bezettende studenten. Maar 'Gaius' in eerste instantie niet

vrije Universiteit

amsterdam

dat van zijn mede-bestuurders. Fortuyn: "Ik kom naar hem toe en maak hem zeer indringend duidelijk dat ik geen enkele speelruimte meer heb. Het bestuur gaat ten langen leste voor dit feit door de knieën. [...] De volgende ochtend [om] twaalf uur draag ik een spie en span hoofdgebouw over aan het bestuur van de VU. De honderduren-bezetting is ten einde." De eis die tot de actie leidde - erkenning door het bestuur van de geldigheid van het referendum - wordt overigens niet ingewilligd. Maar daar ging het Pim ook eigenlijk niet om. Belangrijkste was dat de VU-activisten de concurrerende studentenbeweging van de CU lieten zien dat ze, anders dan daar gedacht werd, geen doetjes waren. In de woorden van Fortuyn, "we hebben ze even een poepie laten ruiken." Nog diezelfde dag vertrekt de geboren leider naar Groningen en keert hij Amsterdam en de VU voorgoed de rug toe. Zo doe je dat als je Pim Fortuyn heet. Hoe merkwaardig dus - en ook: hoe jammer - dat ik deze man tijdens mijn studie nooit, althans niet bewust, heb ontmoet. Ik had me graag in de warme stralen van zijn ambitie, zijn daadkracht en zijn successen gekoesterd. Het neemt niet weg dat ik de ondertitel van zijn autobio misleidend acht: wat 'Babyboomers' ook voor een boek mag zijn, het is zeker niet de 'Autobiografie van een generatie'. Want dat zou betekenen dat - de hemel sta ons bij! - Nederland bijkans uit zijn voegen barstte van de Pimmen. Van Pim Fortuyn is er echter maar één. En dat is, dunkt mij, ook wel genoeg.

Drs. GertJ. Peelen (1947) studeerde sociologie aan de Vrije Universiteit en is uiteindelijk toch nog redelijk goed terechtgekomen als hoofdredacteur van WCS, een opinietijdschrift over Wetenschap, Cultuur & Samenleving.

Recensie

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen