Revue 1999 - pagina 31

op zoek naar sluitende antwoorden op levensvragen, maar zoeken ze meer naar iets in het geloof dat hen raakt. Ze worden gegrepen door iets dat ze niet precies kunnen benoemen. Gepleit wordt om in godsdienstpsychologisch onderzoek meer aandacht te besteden aan de gevoeligheid van mensen voor dit 'onbenoembare'. Ook worden manieren genoemd waarop deze gevoeligheid van mensen kan worden gestimuleerd, zoals het gebruiken van een taal die aansluit bij de belevingswereld van de gelovigen. Op 3 september 1 998 verdedigde mevr. C.J. Menken-Bekius haar dissertatie 'Rituelen in het individuele pastoraat. Een praktisch-theologisch onderzoek'. Promotoren waren prof.dr. G. Heitink en prof.dr. M.H.F, van Uden. De belangstelling voor rituelen lijkt tegenwoordig groter dan ooit. Steeds minder mensen maken gebruik van het traditionele aanbod aan christelijke rituelen en steeds vaker wordt er buiten de kerk gezocht naar nieuwe rituelen die beter op de persoonlijke behoeften aansluiten. Ook binnen de kerk doen nieuwe rituelen hun intrede. Katholieken en gereformeerden werken meer met nieuwe rituelen dan hervormden. Uit onderzoek onder 280 pastores blijkt dat er een samenhang bestaat tussen het uitvoeren van nieuwe rituelen en de probleem-

velden van psychisch lijden, relatieproblemen en problemen rond het werk. Het branden van kaarsen vervult een brugfunctie tussen katholieke en nieuwe rituelen, terwijl in zowel de groep protestante als de groep katholieke rituelen de zegen een belangrijk ritueel blijkt te zijn. Het pastorale handelen in en met rituelen verkrijgt legitimiteit wanneer het wordt geijkt op twee kernrituelen van de christelijke traditie: doop en eucharistie. Op 24 september 1998 promoveerde mevr. A.j. Struijs op het proefschrift 'Minderhedenbeleid en moraal. Erkenning van culturele identiteit in het perspectief van de liberale moraal'. Promotor was prof.dr. J.S. Reinders. De erkenning van het recht om uiting te geven aan culturele identiteit is een van de uitgangspunten van het huidige Nederlandse minderhedenbeleid. De gangbare liberale politieke moraal waarop dit uitgangspunt is gebaseerd, schiet te kort omdat sommige minderheidsgroeperingen deze moraal vanuit hun fundamentele waarden en normen niet kunnen onderschrijven. Aan deze minderheidsgroepen wordt de liberale politieke moraal opgelegd. In dit proefschrift wordt onderzocht of een andere interpretatie van de liberale moraal mogelijk is, met meer ruimte voor de beleving van culturele identiteit.

vrije Universiteit

amsterdam

De mogelijkheid van erkenning door middel van rechtspluralisme, waarin verschillende rechtssystemen naast elkaar bestaan onder een centraal gezag, wordt van de hand gewezen. Rechtspluralisme verdraagt zich niet met het principe van de liberale moraal en dient daarom als basis voor de erkenning van culturele identiteit te worden afgewezen. Toekenning van groepsrechten is onder bepaalde condities wel een mogelijkheid. Groepsrecht houdt in dat groepen voor specifieke aspecten van hun culturele of religieuze identiteit mogen afwijken van algemene wet en regelgeving. Geconcludeerd wordt dat culturele verscheidenheid in elk geval uitgangspunt in de publieke en politieke moraal dient te zijn. Deze conclusie staat haaks op de ontwikkelingen in het huidige minderhedenbeleid, waarin gestreefd wordt naar een algemeen beleid zonder onderscheid.

De faculteiten

29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen