Revue 2002 - pagina 51

Op de flets

Onderzoek en onderwijs kunnen niet zonder elkaar. Zonder grensverleggend wetenschappelijk onderzoek verdort het universitair onderwijs. En zonder degelijk academisch onderricht is er voor het verrichten van dat onderzoek straks geen Nachwuchs. Toch bestaat er tussen die twee een duidelijke haat/liefdeverhouding. Universiteiten scoren nu eenmaal beter met een flink aantal toponderzoekers onder hun dak, bij voorkeur gefinancierd uit de derde geldstroom, dan met een leger lesboeren, hoe didactisch begaafd ook. De beste illustratie dat academisch onderwijs niet zonder dito onderzoek kan, put ik uit mijn eigen studententijd. Pas toen ik na mijn kandidaats onderzoeksassistent werd, kwam er schot in mijn sociaalculturele studie. Sterker nog: ik kreeg er zin in. Hoewel, het waren - we schrijven begin jaren zeventig - barre tijden. Vier a vijf maal daags fietsten wij onderzoeksassistenten - de kartonnen dozen met ponskaarten onder de snelbinders - door weer en wind vanuit Oud-Zuid, waar de sociaal-culturelen toen nog waren gehuisvest, naar Buitenveldert. Daar zetelde in de gewelven van het Hoofdgebouw SARA, het gemeenschappelijk rekencentrum van de Amsterdamse universiteiten, en werden de ponskaarten, de zogeheten 'input', met een baliemedewerker geruild tegen de

'output': stapels kettingformulieren vol kruistabellen. Op een zolderkamer van het pand Koningslaan 31 bogen wij ons dan over dit cijfermateriaal met ernstige gezichten en diep gefronste wenkbrauwen. Die mochten alleen uit de plooi, wanneer wij, acht man sterk, eens per week als onderzoeksteam evaluatief bijeenkwamen in het vermaarde spijs- en dranklokaal Dorrius om er, op kosten van de dagbladuitgever die ons onderzoek financierde, tot rond het nachtelijke uur te pogen enige lijn te brengen in onze afzonderlijke bevindingen. Dat stak niet op een uur want onderzoek, zo onderwees de leiding van het team ons bij herhaling, is een serieuze zaak. Dat onderzoek was een derdegeldstroomproject avant la lettre en grensverleggend bovendien. vrije Universiteit

amsterdam

Voor het eerst in de geschiedenis van de perswetenschap werd een 'kwantificerend' onderzoek onder de lezers van een dagblad gekoppeld aan een veel lastiger te kwantificeren inhoudsanalyse van de redactionele kolommen van datzelfde periodiek. In hoeverre kwamen eigenaardigheden en verlangens van de abonnees overeen met wat de krant hen dagelijks bood? En hadden eventuele fricties daartussen negatieve consequenties voor de band van de lezer met zijn krant? Hoegenaamd niet, luidde onze eindconclusie toen na twee jaar het onderzoek werd afgerond, als de krant maar op tijd wordt bezorgd. Dat het dagblad in kwestie, het rooms-katholieke dagblad De Tijd, een halfjaar voor wij onze resultaten presenteerden, op de fles ging, kon ons als onderzoekers niet meer deren. Onderzoek geslaagd, patiënt overleden. Ik hield er hoe dan ook een leuke scriptie aan over en mocht mij nog geen twee jaar later doctorandus noemen. Goed onderwijs kan niet zonder onderzoek en omgekeerd, quod erat demonstrandum. Veel Nachwuchs heeft ons grensverleggend mediumonderzoek de universiteit qua onderzoekspotentieel echter niet opgeleverd. Een faculteitsbestuurder, een lesboer, wat journalisten en een collegevoorzitter. Maar daar gaat het niet om. Want ook hier geldt onverkort het aan Paulus toegeschreven woord: "Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede".

m

Gen J. Peeler) De faculteiten

49

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen