Studentenalmanak 1902 - pagina 104

98

ik niet meer tot God als mijn grooten, almachtigen Vriend

in den Hemel. Toen had ik aan het heden genoeg. Genoeg

aan dat boek, dat nu voortaan met mij mee ging slapen.

Waarin ik las, 's avonds, stil, even stil en geheim als ik

bad op datzelfde uur, eertijds.

Duivel, vader der leugenen, hoe nabij hebt ge mij gansch

verleid' Hoe nabij hebt ge mijn jonge leven verwoesti

Maar, o God, ik dank U l Daar zag ik, onverschillig als

ik was, schandelijk van begeerte, misdadig van gedachten,

laag van intentie, daar zag ik, op onvergetelijk uur, dat

heve, rein­bezield gelaat; dat vurig, liefdevol oog op mij

rusten. ,

W a s het U w werk niet. God, die vol Genade en Liefde

zijt!

En 's avonds, als ik weer slapen ging, heb ik 't wegge­

worpen, de vuiligheid, de laagheid, de schandelijkheid.

Weggesmeten, in het midden van een lang gebed, een

kindergebed van ouds. O, ik zeide het U, mijn God, dat

ik haar liefhad. Ik zeide 't U weer, dat ik groot wilde

worden. Ik bad weer om U w hulpe. Ik dankte U, dat ik

haar lief mocht hebben.

W a r m leven voelde ik stroomen door mijn ziele heen.

Ik had lief! Met mijn heele hart had ik lief

Vader der Lichten, wil mij geven, altijd door mij geven,

als het donker is, en ik eenzaam ben, dat ik dan bidden

mag als een kind voor mijn ideaal. Wil het licht toch nooit

meer weg doen, wil mijn sterre nooit weer uitdooven.

Zonder haar dwaal ik weg, dool ik voort naar de fata

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen