Studentenalmanak 1903 - pagina 113

TOT LIEFDE GEBOREN.

Die Liebe sproszt aus zarten Keimen

Und ihre Bluten welken nie . . . .

(KÖRNER.)

« ot liefde geboren ben ik van af mijn eerste bestaan.

Liefde sloot mij in haar zachte armen, o die armen

zoo rein — zoo blank.

Als het viooltje, ontluikend tusschen groene schut-

b l a a d j e s . . . . zoo kinderlijk lachend in stouten bloemen-

t r o t s . . . . daar prijkt het tusschen teere gezellinnetjes....

niet wetend van ruwheid . . . . van haat niet droomend.

In die lieflijk-zwoele sfeer doen de zuchtjes van klein

geluk de blaadjes trillen.

Z i e t . . . . het is de ontkiemende liefde, de pas ontlokene,

die in de morgenschemering van het nieuwe leven zorgenvrij

staart naar de geluksweelde van rondom, als de vlindertjes

haar wakker kussen en voldaan het jonge oog weer sluit,

insluimerend onder het zacht g-eneurie van bloem en

plant....

Liefde koestert het kind, het zorgt voor 't nog zoo jeugdig

leven, dat reeds zichzelven voedt met hare levenssappen.

Het kind leert liefde en zoekt liefde, die zoete bron van

reine geneugte.

Doch 't leven ach! het biedt niet slechts liefde

daar in donkere gestalte staat haar vijandin, die daar prijkt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen