Studentenalmanak 1960 - pagina 244

ts

4 mei

de doden vleten wat er gebeurd is

zij hebben ons alles te zeggen

zij zeggen ons niets

zij hebben geen stenn dan hun zwijgen.

wat zouden zij ons ook zeggen? de dood

is in hun vlees gegrift als een epitaaf,

even onleesbaar voor hen als voor ons.

alleen hebben zij de beitels zien scherpen,

ongeloofwaardige verhalen

zijn aan hun leven voltrokken.

dromen verdragen het daglicht niet:

hoe zouden zij ons de hunne vertellen

dromen van nevel, de nacht

in het diepste der mensen?

ze zijn op het papier van hun huid geschreven

in woorden van inktzwarte duisternis

onherhaalbaar, zoals zijzelf

onherhaalbaar waren.

en wij, wij spellen hun levens

als kinderen, wij kunnen nog bijna niet lezen.

wij kunnen nog bijna niet spreken

van leven, van dood, van lijden,

zolang wij niet alles weten,

zolang we de tijd niet kennen

als laatste seconde, dagen

en weken lang, de pijn

als vernedering, droevige toornige

angst, toen zij riepen, alleen in de nacht

hebben de muren van hun cel

niet geantwoord met onze stem

onze onmacht was tussen hun beulen

wij hebben hun bloed niet gezien

wij hebben hun bloed niet horen zeggen:

heb ons lief, wij zijn mensen immers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen