Studentenalmanak 1965 - pagina 47

gang die hem eigen waren. Ondanks zijn innerlijke reserve, zijn

„quant ä moi", zijn aanvankelijke terughoudendheid stond hij midden

in het leven van deze tijd, luisterend, begrijpend, voorzichtig zoekend

en tastend naar het rechte antwoord, verlegen haast met zichzelf,

maar tevens in de kernpunten zéér beslist, omdat hij zeker was van de

zaak van Jezus Christus; in al zijn activiteiten waren een diepe, gelou-

terde ootmoed en een sterke, brandende overtuiging op harmonische

wijze geïntegreerd.

Een kwart eeuw heeft Professor Bavinck in ons midden mogen werken:

van 1939 tot 1954 als buitengewoon, daarna als gewoon hoogleraar;

in de tweede periode waren hem naast de zendingswetenschap, die hij

van de aanvang af doceerde, ook de ambtelijke vakken toevertrouwd.

In beide studievelden kon zijn interesse voor „het raadsel mens"' tot

haar recht komen: in de zendingswetenschap, waar hem de relatie

tussen religieus besef en christelijk geloof zo intensief bezighield, èn

in de ambtelijke vakken, waar hem de vraag niet met rust liet, op

welke wijze een brug moest worden geslagen tussen het beleven van de

mens van deze tijd en de verkondiging der kerk. Zijn bezinning op de

problematiek van de zending heeft hij in verschillende publicaties neer-

gelegd. Een werk over de ambteUjke vakken, dat in voorbereiding was,

heeft hij niet meer in het licht kunnen geven — maar hoe het op dit

gebied homiletisch-pastoraal toe moet gaan heeft hij als het ware ge-

demonstreerd in meer dan één geschrift, dat inderdaad een brug sloeg

tussen de Bijbel en de mens van vandaag, op wie de „speerpunt" van

de verkondiging concreet is gericht. Bij wijze van voorbeeld noem ik

hier zijn laatste werk, een bundel overdenkingen, getiteld ,,Wij worden

geroepen", waarin met een bijzondere luciditeit en vanuit een gerijpte

kennis van de Bijbel en van het mensenleven is „vertaald".

Het speciale aroma, dat van zijn geschriften uitging, proefde men ook

op zijn colleges. Deze rustige, evenwichtige docent, die wars was van

pathos en die nooit iets aan een ander wilde opdringen, bezat op zeld-

zame wijze de gave van de ,.overdracht": zijn woorden schiepen door

hun authenticiteit een eigen vorm van contact, die meebracht dat men

in hen iets van een persoonlijk appèl beluisterde. Zó heeft hij zijn stu-

denten geïntroduceerd in de zendingswetenschap: hun ogen openend

voor de boeiende veelheid van religeuze en culturele verschijnselen in

het leven der volken, maar tevens voor de opdracht om in deze wereld

47

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen