Studentenalmanak 1969 - pagina 104

Ze bleken slecht opgevoed te wezen.

De 150 ä 160 bleken van beteren huize: ze applaudiseerden voor rector,

curator en directeur, maar riepen boe tegen hun vakbonsleiders.

Dat te zelfdertijd de Senaat zich zorgelijk boog over de progressieve toe-

komst in Uilenstede, werd pas enkele weken later duidelijk.

Meneer de rector,

De eerste week stond in het teken van gelijkheid en wederzijdse waar-

dering. Het enig resultaat daarvan was dat tientallen ouderjaars corps-

leden plots op appèllijsten bleken te ontbreken, hun inschrijfgeld nog

niet hadden betaald en ten einde raad maar naar huis gestuurd werden

om geld en pasfoto's te halen.

Een ander voorbeeld:

Na oneindig veel moeite hadden we de novitiaatscommissie van de W S V U

benaderd en overgehaald voor een feest van beide contingenten eerste-

jaars studenten.

Het werd een groot feest op de sociëteit.

Maar toen het er op aankwam was de W S V U onverbiddellijk: het mocht

niet verder gaan.

De gevolgen bleven niet uit: de volgende middag kregen de tweede,

derde en vierdejaars van Thomas de overgespaarde energie over zich heen

gestort.

Voor het eerst in jaren werd het vat glorieus veroverd.

Maar ook dat heeft niet mogen zijn.

Op de één of andere koortsachtige manier werden we van verraad

beschuldigd. Zo had iedereen kunnen winnen, zei men later.

Het spreekt vanzelf dat het weekend volledig verregende en dat 11/12

van het kamp zondagavond weer moet worden afgebroken.

Dat de volgende dagen duidelijk moest worden, dat nu de disputen

recht meenden te hebben als gelijken van de jongens te worden behandeld,

valt niet moeilijk te raden.

Eén jongen schijnt zelfs voor hij goed en wel de trap van L A N X had

verlaten, die maandagavond al een uitnodiging van een'bepaald dispuut

overreikt te hebben gekregen.

Na 2 3 3 dagen bleek dat bij vrijwel ieder het geval.

Tijdens de overige dispuutsbezoeken, voorzover tenminste colleges en

practica verzuimd konden worden, ontvingen de nieuwe leden de eerste

tekenen van hun waardigheid reeds.

Meneer de rector,

U neemt het ons niet kwalijk dat we toen maar een boot hebben gehuurd

en een dag met de jongens op de Amstel zijn gaan varen. We hebben ze

maar niet meer na twaalven op de sociëteit laten komen.

Het was zo al lastig genoeg, vond U niet.

De epiloog kan kort zijn.

Zo hoeft het niet meer: voor geen enkele novitiaatscommissie die wel bij

zinnen is en voor geen enkel dispuut dat beter vermaak kent.

102

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen