Studentenalmanak 1972-1973 - pagina 86

En toen kwam er weer een avond, en vervolgens weer een nacht

en ik zei alleen maar dingen die ik anders heel stil dacht

en iedereen keek vreemd omdat ze't niet hadden verwacht

want het ongedwongen babbelen kreeg ik nooit in mijn macht.

Ik hoor stil te zijn

en steeds te luisteren

niemand dringt ooit tot mij door

wat ik zelf denk zacht te fluisteren

want daar ben ik ik nu voor.

En toen kwam er weer een morgen en toen weer een dag

ik begin me af te vragen of ik wel wat zeggen mag

wie niet over koe en kalf kletst vindt men asociaal en dom

zeg je wel wat, maar wat anders, nou dat valt dan als een bom.

Ik hoor stil te zijn / fh^ ^-yuieUt zM

en gesprekken l <>< > '

met mij bloeden zachtjes dood

men moet uit mij woorden trekken

ik geef mijzelf nimmer bloot.

Hoeveel dergelijke dagen liggen mij nog voor de boeg,

hoelang moet ik blijven zwijgen tenzij iemand mij wat vroeg

blijft gezelligheid een kijkspel, hoor ik monologen aan

moet ik ieder woordje wegen, wil een ander mij verstaan.

Heer, het valt mij toch zo moeilijk met de mespunt op de hals

steeds weer gezellig te kletsen, lieve heer, het klinkt vals.

Oh ik kan het wel verloochenen, maar 't verand'ren kan ik niet

ik kan heus wel resoneren, maar het doet me veel verdriet

dat ik steeds mijn eigen inbreng achterwege laten moet,

omdat mijn eigen frequentie niemand resoneren doet.

Lieve God, help mij te streven naar de eenheid van mijn geest,

laat mij praten, blabla, lachen, anders ben ik er geweest.

Wullum.

84

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen