Vrije Universiteitsblad 1948 - pagina 97

r Nummer 142 ƒ November 1948

VRIJE UNIVERSITEITSBLAD MAANDELIJKSE MEDEDELINGEN Orgaan van de Vereniging voor Hoger onderwijs op Gereformeerden grondslag Amsterdam ƒ Keizersgracht 166 Redactie Commissie: Prof. Dr F. W. Grosheide / Mr G. H. A. Grosheide / B. Faber Stukken roor de leiactie te zenden aan: B. Faber / Keizersgracht 166 / Amsterdam

Een vergeten faculteit? Van de stichting der Vrije Universiteit af heeft bij haar bestuurders en vrienden de overtuiging geleefd, d a t zij diende te worden uitgebouwd, t o t d a t haar onderwijs geheel het terrein der wetenschap zou bestrijken. E n dat niet in de eerste plaats, omdat de wettelijke voorschriften uitbreiding eisten, maar vóór alles, om haar te doen beantwoorden aan haar roeping. Door de inrichting van de Economische Faculteit is opnieuw de bereiking van dit ideaal een stap verder gekomen. Of het, in verband met de practische moeilijkheden, spoedig t o t een Medische Faculteit zal komen, staat te bezien, maar zij blijft op het programma. E n reeds hoort men stemmen, die de vestiging bepleiten, ook aan onze Universiteit, van een poUtiek-sociale faculteit. Het is evenwel niet op nieuwe mogelijkheden in deze richting, dat het opschrift boven dit artikel doelt. De 'vergeten' faculteit, waarop we de aandacht wiUen vestigen, bestaat reeds lang. Zij is zo oud als de V.U. zelf. Wij hebben namelijk het oog op de Faculteit der Letteren en Wijsbegeerte, de Litteraire Faculteit. Is er reden om van haar te spreken als van een 'vergeten' factdteit ? J a en neen!

Neen, wanneer men let op de zorg, die zij geniet van de daartoe aangewezen colleges der Univ^siteit. Sinds haar laatste uitbreiding telt zij, afgezien v a n andere docenten, niet minder dan tien hoogleraren; een aantal, waarmee zij al haar zusters overtreft. E n zij kan ook moeilijk m e t minder, want zij beweegt zich met haar werk op een bijzonder uitgestrekt terrein. De filosofie, de psychologie, de Oosterse- en de Klassieke talen, de Nederlandse taal en letteren en de geschiedenis, zijn alle min of meer op zichzelf staande vakken, die dSn ook elk een aparte opleiding eisen. Wanneer we niettemin spreken van een 'vergeten' faculteit, doelen we op iets anders, namelijk op de belangstelling, — of liever het gemis aan belangstelling —, die zij ondervindt van de zijde der a.s. studenten, en, indirect, van hun ouders. In het bijzonder betreft dit de talen en de geschiedenis. De studierichtingen blijken al heel weinig in trek te zijn, vergeleken bij andere. Dit nu valt tdtermate te betreuren! Om misverstand te voorkomen: we denken, dit schrijvende, niet aan de hoogleraren, die deze vakken doceren. Al is het voor hen aangenaam, wanneer hun leerhngental groeit, h u n wetenschappelijk werk geeft h u n wel zoveel bezigheid, dat zij niet, bij gebrek aan studenten, m e t de handen over elkaar behoeven te gaan zitten. Maar wel is die geringe belangstelling betreurenswaardig om twee andere redenen. In de eerste plaats, omdat aldus een tekort ontstaat aan academisch gevormde werkers op gebieden, waar nog zoveel te doen valt. I n taalletterkunde- en geschiedenisstudie zijn meer dan ooit beginselkwesties aan de orde. De ongelovige en Roomse wetenschap ontwikkelen Juist in deze 1933

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen