Vrije Universiteitsblad 1962 - pagina 67

Natuurkunde aan de Vrije Universiteit door prof. dr. C. C. Jonker

Met Natuurkunde wordt een uitgebreid gebied van onderzoek aangeduid, dat vele aanrakingspunten heeft met de moderne techniek. In dit artikel komen slechts die onderdelen van de natuurkunde ter sprake die aan de V.U. actief worden beoefend. Enige oriëntering over de plaats van dit onderzoek in het geheel der natuurkunde zou interessant zijn, maar moet achterwege blijven om niet te veel plaats in dit blad in te nemen. *) Bij de opening van het Natuurkundig Laboratorium in 1933 is door zijn directeur prof. dr. G. J. Sizoo, als voornaamste gebied van onderzoek de „radioactiviteit" gekozen. Toen werd dit belangrijke gebied in geen enkel ander nederlands laboratorium speciaal onderzocht. In de volgende jaren, kwam, door de ontdekking van de k u n s t m a t i g e radioactiviteit, het onderzoek van de atoomkern nog sterker naar voren en maakte deze gelukkige keuze het mogelijk aan de verdere ontplooiing van dit gedeelte van de natuurkunde actief mede te werken. Na 1945 is het onderzoek uitgegroeid tot het bredere gebied van de z.g. laag energetische kernphysica, terwijl sinds 1950, in samenwerking met het Natuurkundig Laboratorium van de N.V. Philips gloeilampenfabrieken, een begin gemaakt is met het onderzoeken van de eigenschappen van z.g. half-geleiders en fotogeleiders, stoffen die respectievelijk toegepast worden o.a. in transistoren en televisiecamera's. Geleidelijk aan werd ook de beoefening van de theoretische natuurkunde, die een grote rol speelt bij de keuze uitwerking en verwerking van de proeven, aangevat. Om meer inhoud te geven aan deze omschrijvingen, vertel ik u iets over deze gebieden en de wijze waarop zij onderzocht worden. Na een voorbereidende studie van de natuurkimde, die drie (helaas ook wel vier) jaren duurt, wordt het candidaatsexamen afgelegd. Hierna begint een meer gespecialiseerde praktische en theoretische opleiding. De candidaat wordt ingedeeld bij een werkgroep en geplaatst onder de leiding van een doctorandus, die bezig is met een onderzoek voor zijn promotie. Gedurende twee a drie jaren blijft hij alle tijd, die niet gebruikt wordt voor het volgen van college's werkzaam in zo'n groep. Langzamer-

hand krijgt hij dan meer verantwoordelijk werk te doen, dat naast hulp aan de leider, ook het meer zelfstandig uitvoeren van details, die voor het geheel noodzakelijk zijn, kan omvatten. Tegelijkertijd moet hij zich grondig inwerken in de theoretische en experimentele achtergronden van het betreffende onderzoek. In de ochtenduren loopt hij college's in theoretische natuurkunde, wiskunde en andere vakken die voor het doctoraal examen gekozen kunnen worden. De colleges in de theoretische natuurkunde brengen hem op de hoogte van de fimdamentele theorieën, die grote gebieden van de natuurkunde overzien, zoals o.a.: electrodynamica, relativiteitstheorie en quantum-mechanica. De verschillende werkgroepen, in totaal veertien, zijn in drie hoofdrichtingen te verdelen. 1. Alpha, bèta en gammaspectroscopie. De in de natuur voorkomende radioactieve kernen van atomen, zoals radium, en ook de kunstmatig radioactief gemaakte kernen zoals b.v. radioactief jodium (gebruikt voor de behandeling van een te grote schildklier) zenden 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen