VU Magazine 1971 - pagina 137

m

magazine

uw bed kunt zien, de mensen die op bezoek komen? Dat vind ik een moeilijke vraag, want dan moet je je ook bewust zijn van de betekenis die je er vroeger aan hechtte. Misschien is het niet zozeer een andere betekenis, maar dat bepaalde dingen meer intens beleefd worden, dus - zeg maar - de betekenis van mijn vrouw en kinderen. Die is voor mij intenser geworden, sinds ik weet dat ik moet gaan sterven. Dat betekent ook dat ik nu ook erg bezig ben met al hetgeen ik nog kan regelen en nog kan doen voor mijn vrouw en kinderen voor als zij mij niet meer zullen hebben. Ook vriendschapsbanden, die al bestonden blijken ineens nog weer veel meer betekenis te hebben dan vroeger. En omdat ik ook gemerkt heb, juist nu ik aan het eind van mijn leven ben, dat ik toch wel erg veel van het leven houd, kan ik dat waarschijnlijk ook intenser beleven. Want ik vind het fijn, iedere dag, die ik nu leef, daar ben ik blij om en die maak ik geloof ik bewuster door dan ik vroeger gewoon was te doen. U had het net over uw gezin, over uw familie en over uw vrienden. Hoe is de houding nu van uw omgeving tegenover u in dit stadium? Is die anders? Van de mensen waar ik het meeste mee te maken heb en die mij het meest nabij staan, is het een houding van, dat ze je steunen; dat ze om je heen staan. De gelederen zijn gesloten. Wij staan hier met z'n allen voor iets waar we ons tegenover moeten stellen. Want het blijft natuurlijk iets heel ergs, iets heel verdrietigs. Is het zo, dat men u iets meer voorzichtig bejegent? Misschien niet bij u, maar Juist bij de anderen, dat er een soort verdringing is van de situatie? Ja dat gebeurt natuurlijk ook wel dat men vriendelijker is dan dat men het anders geweest zou zijn. Dat geloof ik zeker...

leef ik zo mee, nu vind ik ook dat ik er nog zo bij hoor, in al mijn hulpeloosheid... ...ja maar, ik bedoel ook met name dat er over dingen niet wordt gesproken in deze kamer, bijvoorbeeld over sterven of over dood... Sterven? Oh nee hoor. Kort geleden is de broer van een kennis overleden en dat is hier rustig besproken met mij: hoe en wat voor ziekte het was en hoe dat gegaan is, hoe dat ook allemaal geregeld is voor zijn vrouw en zijn kinderen, 't Is dus helemaal niet zo dat men deze dingen voor mij wil verzwijgen, nee. Het is ook wel zo dat u zelf kunt spreken met uw vrouw en uw kinderen en omgekeerd uw vrouw en uw kinderen met u over wat er straks zal kunnen gebeuren? Als ik er niet meer zal zijn? Ik heb dat persoonlijk met al mijn kinderen gedaan, één voor één. Was dat makkelijk.

?

Dat was niet zo gemakkelijk. Maar de kinderen hebben daar helemaal geen emotionele ontlading van gehad; die zeiden wel dat • • • dat gelukkig niet. Want ik vraag óók over- ze erg verdrietig waren, maar ze begrepen al naar, als mijn vrienden komen die be- ook wel datgene wat ik ze eigenlijk had paalde werkzaamheden hebben en die met willen vertellen. Ik heb ze zoveel mogelijk een bepaald onderzoek bezig zijn of die bezig proberen te vertellen dat het zo fijn is om gehouden worden door een bepaald pro- te leven, en dat ik nu maar hoop en dat ik bleem. Dan vraag ik hen ernaar en dan wil er een beetje vertrouwen in heb, dat zij een ik graag dat ze er alles over vertellen en goed leven zullen hebben. Omdat het matedat doen ze dan ook, iedereen vertelt graag riaal, de grondstof voor dat goeie leven, dat over wat hem boeit en wat hem bezig- hebben ze voorhanden, dat ligt voor hen houdt. Dat vind ik dan ook zo fijn, want nu beschikbaar. •••of dat men vermijdt over bepaalde dingen ie spreken...

31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen