VU Magazine 1973 - pagina 389

dat de aanvragen bij de invaliditeitswet is geweest, sanatoriumverpleging drastisch langdurige voor wet 'De geschiedschrijver in het gedenkmlaag gingen ýoek van de Rijksverzekeringsbank bij haar veertiqjarig bestaan in 1941 vermoetit, dat dit kwam omdat

Het was een ongelijke strijd, zeker in het begin. In het ziekenfondswezen was sprake geweest van een geweldige wildgroei van particulier initiatief. In 1940 bestonden er 658 ziekenfondsen waarbij in totaal patienten toen zij ziekýngeld konden krijgen, zich ruim vier miljoen verzekerden waren aangesloten. Ze hadden verschillende achtergronden; hun opeerder zie« meldden. Oft betekent dus, dat de menniet bestond, doorwerkrichters waren soms de verzekerden zeit, soms de sen toen de Ziektewet nog waren geworden.' In dat licht beinvalide ze werkgever, soms de arts. Vaak droegen ze de meest ten tot Pas de taak van de conschilderachtige namen, zoals bijvoorbeeld: Bezorgdzien had de heer Van der trolerend geneeskundige misschien ook kunnen zien heid wijkt voor eendracht', 'Wij teven am te zorgen', van de invaliditeitswet'. 'Kunst en vrede', 'Niemand teett voor zicnzetven', als 'wachter voor de poort Daartegenover stond de beroepsgroep der medici, hecht georganiseerd in de Koninklijke Nederlandse Achterdocht, zo niet wantrouwen jegens de verzeMaatschappij tot Bevordering der Geneeskunst. Het socialistisch kamerlid Schaper omschreet de medici kerden kwam ook naar voren in discussie rondom risico'. De verzekerde pa- in 1912 op een wijze die tot op de huidige dag wordt net zogenaamde 'eigen een bepaald bed rag voor ieder daarbij geciteerd in tal van ziekenfondsgeschritten, kennetient betaalt Overconsumptie arts brengt. aan zijn hij dat bezoek lijk in een mengeling van huiver en bewondering huisdeur van wissewasje de elk voor loopt vanwege zoveel durf. Schaper zei: 'Hier krijgen wij (patient De een stuk van de zogenaamde dokterskwestie. arts plat) zou op die manier kunnen worden bestreminister schudt reeds het hoofd, want in zijn ontden. De gezondheidszorg zou daarmee goedkoper dat de basis zettende eerbied voor de belangen van de geneeskunnen worden. In het regeerakkoord werd invoering kabinet-Biesheuvel het van kundigen zit hij te sidderen, wanneer oezen op hun vormde initiatief Het risico' aangekondigd. 'eigen zo'n achterste benen gaan staan, zoals zij doen sedert van enige jaren, nu de sociale verzekering aan de orde daartoe was uitgegaan van de VVD, een partij die is. Wanneer er ooit een vakvereniging is geweest, een kloek percentage van de vaderlandse medici risico' die bet onderste uit de kan wi! hebben, dan is net die onder zijn kiezers mag rekenen. Het 'eigen onder de dat vermoeden het door van de medici. Ik heb mij meermalen verbaasd over werd ingegeven fondspatienten een beduidend aantal 'ingebeelde ziede vrijmoedigheid, am geen scherper woord te geken' zou schuilgaan. Zulke vermoedens werden door bruiken, over het gebrek aan scrupule van de heren, om op te komen voor de be/angen van de geneesgeen enkel onderzoek bevestigd. Nochtans stak de van risico' periode in de 'eigen kundigen. Oeze heren willen alles te zeggen hebben.' discussie over het dat feit een weer de kop op, kens tel 1945 tot heden vooral ook merkwaardig mag heten, vanwege het feit Het Kamerlid Schaper kwam tot zijn uitbarsting ten dat men het er algemeen over eens is dat de kosten tljde van een vinnig conflict dat werd uitgevochten voor de gezondheidszorg (en de stijging daarvan) 'Arbeidersziekteverzekerondom het wetsontwerp maar voor een beperkt gedeelte gemaakt worden in Talma was ingediend. huisartsenpraktijk. minister door lijn', ring' 1910 in de dat in de zogenaamde 'eerste Het is een van de drie conflicten waarop, ter i1lustrawat nader wordt tie van de machtsverhoudingen, ingegaan. De verzekerden in het sociale verzekeringsstelsel zijn 'een passief element', zo schreef in 1967 de huisarts B. S. Polak. 'Het zijn de passief bij de sociale verzekering betrokkenen die niet aan het woord kote uiten of hun krimen, niet am hun tevredenheid tiek, oak niet am zich te verweren tegen de boze gedachten van de ve/e kenners over hun verondersteld maar slechts uiterst zelden aangetoond onrechtmatig gedrag.' Bij de medici, vertegenwoordigd in hun organisaties lag dat anders. Van stonde af aan (dat wil zeggen: meteen toen omstreeks 1900 ging de wetgever zich over het ziekenfondswezen buigen) spraken zij een stevig woordje mee. 'G/obaal gezien,' zo schreet de Haagse ziekentondsdirecteur H. C. van der Hoeven (auteur van het gedenkboek 'Výýr elkaar') in 1972, 'kan de het« parlementaire en buiten-parlementaire strijd over het ziekenfondswezen worden herleld tot een strijd am de macht.' Aile belangrijke geschilpunten die zich in die strijd voordeden, werden, volgens de heer Van der Hoeven, geheel of voor het grootste gedeelte in ýet voordeel van de artsen beslist; een groot aantal ziekentondsen werd door de artsen zeit beheerst. 'Legden zij bij onderhandellngen het mes op tatel dan hadden en hebben de onderllnge ziekentondsen geen alternatlet.' 21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen