VU Magazine 1973 - pagina 437

'Ik werkte op kantoor, daar ging alles verkeerd, alleen omdat je veel te gespannen bent, je bent gewoon jezelf niet. Nou en dan begin je dus werkelijk te denken, wat ben je nou eigenlijk aan het doen, waarom doe je het nou en is dat nou wel goed te leven, wat heb je eigenlijk tot nog toe van je leven gemaakt? Nou en dan, ja alles ging verkeerd op de zaak, toen ben ik op een morgen niet naar de zaak gegaan, heb ik in de stad lopen dwalen, over het Waterlooplein en zo, nou en de hele boel en toen plotseling ben ik een apothekerszaak in gelopen, ik heb die tabletten gekocht, hij êén apotheek een doosje, bij de volgende nog een doosje en zo de hele stad door. En die heb ik éên voor êên op lopen eten in het Vondelpark en daar staan ook van die mooie dingetjes daar kan je water aan drinken en zo heb ik ze wegges likt en toen ben ik naar huis gewaggeld en toen was het net twaalf uur, ik had de hoop dus dat niemand me zou ontdekken en wat nooit gebeurt, dat gebeurde nu en ze ontdekten me dus op bed, ik lag voor pampus kan je wel zeggen'. 'Ik had gehoopt dat (...)

het echt werkelijk

afgelopen zou zijn, dat ik nou eindelijk eens rust zou krijgen, hè, dat je nou eens eindelijk .. weg moest je, hè, helemaal weg...'

(fragment uit Achter het Nieuws van 20 november 1967)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen