VU Magazine 1973 - pagina 514

T e g e n ziekte k u n t U zich niet verzekeren, maar w e l t e g e n de k o s t e n daarvan. Deze k u n n e n b e t r e k k i n g h e b b e n o p ziekenhuis, s a n a t o r i u m , specialist, etc. Een onderlinge z i e k t e k o s t e n verzekeringsinstelling is een b u r c h t v a n zekerheid: de leden verzekeren elkaar t e g e n de b e d o e l d e k o s t e n e n w e l t e g e n een laagst mogelijke premie (voor een 2B-klasse verzekering t e n b e h o e v e v a n een alleenstaande v r a a g t O H R A f 4 9 5 . - per jaar en aan een gezin m e t 3 of meer kinderen f 1.704.-). Sla zelf de eerste paal v o o r U w v e s t i n g en vraag volledige g e g e v e n s - portvrij - aan bij OHRA, antwoordnummer 3 4 4 , Arnhem.

OHRAu.a. ziektekosten verzekering arnhem

42

otira

van pallandtstraat 11a tel. 085-715000 postbus 87

de navelstreng begon een nieuw bestaan... Met de jaren scheidden zich de wegen. Dat was met Tahtha gebeurd. Tahtha die door de stad zwierf, die van de ene man naar de andere ging en thuiskwam om een vaderloos kind achter te laten. Boy-Boy had hen ook teleurgesteld. Hij zat in de gevangenis een straf uit wegens diefstal. Met Sipho was het wat anders. Hij had een goede baan en zorgde goed voor zijn jonge vrouw en zijn kind. 'Het is moeilijk,' zei Ma Dlomo, terwijl zij zich met moeite oprichtte met de tobbe met natte kleren. Vijfentwintig jaar bij de firma - en nu ontslagen. Het was ongelooflijk dat iemand na zoveel jaren ontslagen kon worden, alleen omdat de nieuwe voorman hem niet mocht. Zij voelde zich alsof zij langs de omtrek van een grote cirkel had gelopen en alsof dit vele jaren in beslag had genomen. En nu, nu zij grijs werd en vermoeid, was zij terug op het punt waar zij was begonnen. Dlomo was opnieuw zonder werk. De armoede had opnieuw haar intrede gedaan. Zijn passen waren 'ongeldig' geworden en zij wist niet waar zij de tien shilling vandaan moest halen om zijn borgtocht te betalen als hij gearresteerd werd. Die avond zat zij naar de kom havermoutpap op haar schoot te kijken. Het aanhoudend schrapen van lepels in de emaille borden op de vloer zei haar dat de kinderen klaar waren met eten en nog steeds honger hadden. Zij kon de blik in hun ogen niet verdragen. Alles werd tot een aanklacht - de wankele stoelen en de wrakke tafel... het komfoor dat uitgegaan was. Ze stond op en tuurde in de nacht. De vertrouwde geluiden vulden de lucht. Het zwakke giechelen van een vrouw, de woorden waarmee Karimvo vol vuur de zaligheid van de toekomstige wereld verkondigde, het kletteren van toiletemmers... 'Mevrouw...' Ze zag mevrouw Field voor zich zoals zij haar morgen zou zien. Ze koos zorgvuldig de Engelse woorden: 'Mevrouw, de kinderen honger... Mijn man geen werk . . . De kinderen honger... Zij kijken met ogen a l s . . . ' Hoe kon zij de blik in hun ogen beschrijven, de blik van een hongerige hond die zijn meester ziet eten. Hoe moest zij om vijftien shilling vragen - vijf shilling extra naast de tien shilling die zij al die jaren ontvangen had?' 'De zeep is d u u r . . . De trein is d u u r . . . Alles is duur, mevrouw...' Mevrouw Field zou het begrijpen . . . speciaal wat de kinderen betrof Zij vroeg altijd naar hen. Zij gaf hen altijd de afgedankte kleren van haar kinderen. En elke dinsdag als zij de was bracht, kon ze er zeker van zijn met wat eten voor haar kinderen naar huis terug te keren. Had zij al die tien jaar niet voor haar gewassen? Had mevrouw Field niet tegen de bedienden gezegd, dat zij, Annie, een goede dienstmeid was. Ja, zij zou om de vijf shilling vragen en ze krijgen. Dlomo kwam binnen en liep haar zonder te groeten voorbij. Een bierlucht volgde hem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen