VU Magazine 1975 - pagina 384

i ^ magaüne 30

verwerkelijken. Deze strijd mag echter niet ontaarden in een directe militaire confrontatie, hetgeen bij de huidige stand van de technologie, in een tijdperk van nucleaire,,overkill", rampzalige gevolgen voor beide systemen zal hebben. Economische competitie, ideologische strijd en de onafwendbare crises binnen het kapitalistische systeem zullen, aldus het principe, het einddoel — het wereldcommunisme — verwezenlijken. „ Vreedzame coëxistentie vormt de grondslag van de wedijver tussen socialisme en kapitalisme op internationale schaal en is een specifieke vorm van klassenstrijd tussen beide".

Partijleider Breznjew begroet aartsbisschop Makarios( Cyprus) in de conferentiezaal. .Naast Bre/.njew de Sowjet-minister van buitenlandse /aken. Gromiko,

Breznjew-doctrine Het principe geldt echter niet voor staten met eenzelfde sociaal stelsel, in ieder geval niet binnen het Oostblok. De interstatelijke relaties hierbinnen zijn gebaseerd op het principe van het socialistisch internationalisme. Dit principe dat de verschillende socialistische landen verenigt, verplicht deze landen eikaar te behoeden voor contra-revolutionaire ondermijning van het sociaaleconomische stelsel. Deze leer, door Tito, de ,,theorie der beperkte soevereiniteit" genoemd, staat in het Westen in het algemeen bekend als de Breznjew-doctrine. De gevolgen van deze doctrine werden in 1968 in Tschechoslowakije duidelijk, toen dit land krachtdadig werd verboden een eigen weg naar het socialisme te ontwikkelen en zich uit het socialistische kamp terug te trekken. Breznjew, die in 1968 een militair ingrijpen in een socialistisch land als een uitzondering schetste, verdedigde de gebeurtenissen in Tsjechoslowakije door te stellen, dat in dit land de socialistische verworvenheden in gevaar gebracht werden. Dat het Oostblok veel belang hecht aan het principe van vreedzame coëxistentie tassen staten met een verschillend sociaal stelsel, blijkt uit het feit dat in elk voorstel inzake een te houden Europese Veiligheidsconferentie, zoals er in de jaren zestig vele zijn geweest, hiertoe werd opgeroepen. De Westerse reacties op deze voorstellen waren argwanend en terughoudend. Er bestond de vrees, dat een dergelijke conferentie de definitieve deling van Europa zou bevestigen, terwijl een door het Oostblok voorgestelde

.TS*NIS D ' A M < De Amerikaanse delegatie op de veiligheidsconierentie in Helsinki. Links minister Klvsinger, naa.st hem president Ford.

De Oost- en VS eslduitse delegaties zaten in Helsinki naast elkaar, gescheiden door een gangpad. Rechts in het midden slaat de Westduitse bondskanselier Schmidt zijn stukken op. Op de hoekplaats links zit de Oostduitse partij-secretaris Hönecker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen