VU Magazine 1975 - pagina 478

\ffl magaTJme 36

zondag Stralende dag. Ontspannen sfeer in de stad. De banken zijn weer twee dagen open geweest. We kunnen ons weer veilig in de stad en daarbuiten verplaatsen. Op de terrasjes zitten mensen. Anderen zijn naar het strand of de bergen. Bespreek met een buurman de algehele situatie in Libanon. Hij hoopt op verdere stabilisering, maar is vervuld van twijfel en onzekerheid. We drinken thee en onze kinderen eten Arabische zoetigheden in de keuken, 's Avonds elf uur. We slapen nog niet helemaal als het geschiet begint. Bommen, raketten, machine-geweerschoten, mortieren. We schatten de afstand. Het lijkt soms dichterbij dan in werkelijkheid vanwege de weerkaatsing tegen de bergen. We hebben het nooit zo hevig meegemaakt, al wordt er al sinds april regelmatig vooral 's nachts geschoten. We doen geen oog dicht. Midden in de nacht schrikt Lambrecht (5) angstig huilend wakker. „ Vliegtuigen", zegt hij. Hij denkt gelukkig dat het kabaal afkomstig is van de bulderbaan waaronder we liggen. Matrassen van beide kinderen — Godfried (2) ontwaakte uit solidariteit — slepen we naar onze slaapkamer. Ze slapen beiden weer in. Wij blijven wakker tot de volgende ochtend acht uur als de rust eindelijkterugkeer.

maandag Op straat is het stil. Een enkele auto. Op de hoek van het zijstraatje waar we wonen worden Arabische (ronde, platte) broden gekocht en de krant. Na het ontbijt loop ik naar de op twee minuten afstand staande school. Heb een gesprek met de president over de situatie — een vast agendapunt van ieder gesprek in deze tijd. Hij woont nu in de school, omdat zijn wijk onveilig is geworden. Series „christelijke" winkeltjes in zijn voornamelijk moslimse wijk werden opgeblazen. Hij is somber. ,,Zo zijn de moslims. Wij Armeniërs weten er alles van. Arabieren zijn voor ons als de Turken. Elke zoveel jaar vallen ze christenen aan omdat zij zelf niet willen werken'. Deze negatieve houding deel ik niet, maar je hebt natuurlijk makkelijk praten. Niet het grootste deel van jouw familie werd zo'n zestig jaar geleden omgebracht door de Turken. Heb het met hem over een boek dat ik zojuist lees over de „massacres" van de Armeniërs in 1915. Werd getroffen door de opmerking van de

schrijfster, dat geen Armeniër in Turkije zonder angst leefde en dat ieder Armeens gezin voedsel in huis had voor tenminste een jaar... Dat is een actueel probleem, hoe je onder oorlogsomstandigheden aan voedselbevoorrading doet. Toke weigert te hamsteren. Maar we kunnen dan ook nog steeds aan eten komen. Loop naar een collega (dogmatiek-ethiek) en bespreek met hem de details van het eerste nummer van het nieuwe tijdschrift dat we (Near East School of Theology) gaan uitgeven. De kopij voor het eerste nummer is gereed en kan naar de drukker gebracht worden zodra die weer gaat werken. Druiven en bananen op straat gekocht. Prijzen liggen iets hoger dan normaal. Voor de bakkerijen staan lange rijen. Het straatvuil wordt dagelijks in brand gestoken. De stad „went"aande situatie. Een halfjaar geleden werd je praktisch verjaagd door de stank van de zich dagehjks uitbreidende mestvaalt. Balkon schoongespoten. Er is water genoeg hoewel we in doorsnee tekort hebben, maar er wonen nu nog maar een paar families in de zes etages tellende flat waarin we wonen. Slaap een uur na het eten. Lees een boek van een Egyptisch auteur over het moderne verstaan van Mohammed. Hij maakt zich zorgen over het feit dat vele moderne moslims de boodschap van Mohammed laten opgaan in een sociaal programma, alsof Mohammed niet in de eerste plaats een profeet van God was die God's openbaring bracht. Telefoon. Dat is het meest noodzakelijke en onmisbaarste communicatiemiddel in deze tijd. Of we bij onze overburen komen eten. We hoeven alleen maar de weg over te steken. Het wordt al vroeg donker. We lopen eerst een andere Libanese vriend tegen het lijf. Hij is hoogleraar pedagogie aan de Libanese universiteit. We omhelsen elkaar zoals onder Arabische vrienden gebruikelijk is. Hij kust mijn vrouw wat minder Arabisch is, waardoor ik me ook t.o.v. zijn vrouw minder Arabisch opstel. We moeten nu eerst hen bezoeken en drinken zwarte Turkse koffie. Hij is somber over de politieke toestand zoals elke Libanees die ik dezer dagen spreek. Men verwacht geen spoedige oplossing. Hij wil mij uitnodigen voor gastcolleges aan de Libanese universiteit. We spreken over de verhouding tussen moslims en christenen. Hij is Grieks-orthodox. Die staan het meest open t.o.v. de moslims en de Arabische cultuur in het algemeen. Onze jongens spelen met de

speelgoed-geweren (!) van hun kinderen. We proberen hen van het balkon vandaan te houden. We bespreken waar je het veiligst kunt slapen om je tegen raketten te beschermen die de afgelopen nacht ook vlakbij onze huizen zijn gevallen.

dinsdag Lees uit de bijbel. Naar gewoonte uit de Thora, de profeten of de geschriften en het nieuwe testament. Nu is het Genesis, Job en Handelingen. Valt me op dat in Genesis 11 : 31 Terah, Abram's vader, Abram aanried weg te trekken, terwijl in Genesis 13 staat dat God hem deed optrekken. Is dat niet weer een voorbeeld hoe God werkt door mensen en de woorden van mensen heen? Dat mensen en mensenwoorden in dienst genomen worden voor het Woord van God? In zo'n tijd van crisis wordt je teruggeworpen op een aantal favoriete schrijvers. Naast Miskotte, ben ik wat de Nederlandse theologen betreft erg op Mönnich gesteld. Ben erg geboeid, zojuist de lezing van diens Geding der Vrijheid voltooid. Boeiend voor het verstaan van de geschiedenis, van verstaan en misverstaan van oosterse en westerse kerk. Interesseer me de laatste jaren in toenemende mate in de orthodoxe kerk en de orthodoxe theologie-liturgie. Liturgie is immers gevierde dogmatiek. Hoe kun je spreken over Jezus inde islamitische context. Tracht beter en opnieuw te verstaan wat de oude kerk wilde zeggen. De grote concilies. Ik kan hier niet erg uit de voeten met althans een gedeelte van de „moderne theologie". Wat ik soms mis is de huiver voor het: „ Groot is het mysterie van ons geloof'. We kunnen mijns inziens veel van de orthodoxen leren. Met al hun falen, hun versteningen enz., hebben zij toch de eeuwen door in ongeloofelijk zware omstandigheden (de Arabische verovering, de storm van de Mongolen en Turken, de communistische overname) getrouw dit mysterie verder gedragen. Liep weer tegen Erasmus aan. Heb een van zijn boeken met zijn portret op mijn bureau. Wat moesten die mensen toch werken — en deden dat ook! — ondanks het feit dat zij van de ene hoek van Europa naar de andere reisden, tussen epidemieën en oorlogen door... Half twee 's nachts. Toke port me wakker. Telefoon. Half slaperig loop ik met een droge keel door de gang. Tast naar de telefoon die ik eerst omgekeerd tegen mijn oor plaats.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen