GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1976 - pagina 368

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1976 - pagina 368

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

1^ magazine 14

„Paren aparf' worden tegenwoordig op gelijkwaardigheid getoetst

en de hulpverleners een verschillend doelstellingen-pakket hadden. Vraag: Bestaat er tussen de cliënt en de hulpverlener verschil in opvatting of overeenstemming over het belang dat moet worden gehecht aan de doelstellingen van de cliënt? Antwoord: In de meeste gevallen bestaat verschil in opvatting. Vraag: Kan de hulpverlener voorspellen wat de belangrijkste doelstelling van zijn cliënt is geweest? Antwoord: In een derde van het aantal cliënt-hulpverlener-combinaties was dat het geval; in twee-derde van het aantal niet. Vraag: Verwachten de hulpverleners dat er verschillen zullen bestaan tussen de belangrijkste doelstellingen van de cliënt en die van henzelf? Antwoord: In de meeste gevallen werd zo'n verschil inderdaad door de hulpverleners verwacht. Vraag: Hoe waardeert de hulpverlener zijn eigen doelstellingen in verhouding tot die van zijn cliënt? Antwoord: In het totaal van doelstellingen van de hulpverlener en cliënt samen, plaatsen bijna alle hulpverleners de helft of meer van hun eigen doelstellingen hoger op de ranglijst dan die van de cliënt. Vraag: Herzien de hulpverleners hun mening over de doelstellingen van de cliënt als hun beider doelstellingen samen worden genomen? Antwoord: iets meer dan de helft van het aantal van de hulpverleners handhaaft de eigen prioriteiten. Vraag: Stemmen de hulpverleners in met door de cliënten aangeven topprioriteiten? Antwoord: In bijna de helft van de gevallen wel; in iets meer dan de helft van de gevallen verwezen de hulpverleners de belangrijkste doelstellingen van hun cliënten naar een lagere plaats op de ranglijst. 'f ot zover een aantal (niet alle) uitkomsten van het onderzoek. Mevrouw Hageman concludeerde, dat de cliënt in de hulpverlening die zijn eigen

doelstellingen en opvattingen naar voren kan brengen, er op moet rekenen dat de hulpverlener daarmee allerminst zijn instemming zal betuigen. Hij zal worden geconfronteerd met een hulpverlener die 'n ander doelstellingenpakket voor hem in petto heeft. Vaak zal hij een hulpverlener treffen die met hem van mening verschilt over het belang van de doelstelling. In een groot aantal gevallen zal de hulpverlener niet precies weten over welke onderwerpen zij van mening zullen verschillen, maar dat er meningsverschillen met de cliënt zullen bestaan verwacht hij wel. Ook zal hij dikwijls eigen doelstellingen belangrijker vinden dan die van de cliënt en zal hij moeilijk afstand kunnen nemen van een eenmaal vastgesteld prioriteiten-patroon. „Hoewel dit niet voor alle hulpverleners gold, moet men zich bij democratiseringsprocessen, waarin de cliënt meer zeggenschap wordt toebedeeld, realiseren, dat hun doelstellingen niet die van de cliënten dekken en de vraag is, in hoeverre hulpverleners bereid zijn de opvattingen van hun cliënt te accepteren in plaats van eigen opvattingen aan de cliënt op te dringen", zo schreef mevrouw Hageman. Ze voegde eraan toe, dat wanneer men in het vervolg

onderzoek zou willen doen naar het resultaat van een behandeling, men er rekening mee zal moeten houden dat de cliënt wel eens een heel andere mening kan hebben dan de hulpverlener. ,, Wanneer men de cliënt niet uitdrukkelijk naar zijn eigen opvattingen vraagt, kan men in de veronderstelling blijven verkeren, dat wat de hulpverlener wil, overeenkomt met wat de cliënt wil. Dat nu is een illusie".

Voorstellen Alléén bereidheid om de ander als gelijkwaardig te behandelen was kennelijk niet genoeg. Waar cliënt en hulpverlener een verschillende kijk blijken te hebben op het doel van de hulp, is het nodig,, voortaan de cliënt uitdrukkelijk in het hulpverleningsproces te betrekken, omdat de hulpverlening anders een zaak van hulpverleners dreigt te worden die menen te weten wat hun cliënten bezig houdt". Mevrouw Hageman stelde een aantal maatregelen voor die de positie van de cliënt zouden kunnen versterken. Kort weergegeven waren dat: de rechten van de cliënt zouden moeten worden vastgelegd; de invloed van voorschriften en gewoonten van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1976

VU-Magazine | 487 Pagina's

VU Magazine 1976 - pagina 368

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1976

VU-Magazine | 487 Pagina's