VU Magazine 1977 - pagina 77

ïffl magaTJine 31 de afgelopen 18 jaar zich voortzet; in de daarop volgende 20 jaar, 200 miljoen ton enz. Het is duidelijk dat dergelijke verbruikscurven ergens zullen moeten afbuigen. Maar gebeurt dit te abrupt dan ontstaat er een economische chaos.

Bevolking Natuurlijk heeft de toename in het verbruik van grondstoffen iets te maken met de groeiende wereldbevolking, die gevoed, gekleed en onderdak wil zijn. We leven ook juist in een periode die de snelste aanwas van

de wereldbevolking in de geschiedenis te zien geeft. Fig. 2 toont de ontwikkeling tot dusver en een prognose omtrent de toekomstige ontwikkeling. De uiteindelijke vorm van het glas is echter onzeker. Het kan nog een likeurglas of een cognacglas worden, fig. 3. Zeker is, dat het een broos glas is, dat ook elk moment in scherven kan vallen. Maar de bevolkingsgroei is stellig niet de enige factor van de sterk toegenomen consumptie van grondstoffen; zelfs niet de belangrijkste. Dit kunnen we aflezen uit de volgende tabel: Percentages van de wereldbevolking, de we-

reldconsumptie van minerale grondstoffen, voor respectievelijk de Eerste, de Tweede en de Derde Wereld. BeProConvolking ductie sumptie Eerste Wereld Tweede Wereld Derde Wereld

20 30 50

40 27 33

65 26

9

Hieruit blijkt onder meer dat het wereldverbruik van grondstoffen grotendeels bepaald wordt door het verbruik in de Eerste Wereld landen. Tot voor kort heeft de mens zich te goed kunnen doen aan alles wat hij om zich heen zag zonder zich serieus af te vragen of dit wel zo door kon gaan. Er waren soms wel tekorten, lokaal en tijdelijk, maar dan wegens bijzondere omstandigheden, zoals oorlog of andere politieke conflicten. En steeds opnieuw kon de mijnbouwindustrie voldoen aan de stijgende vraag door mechanisering, rationalisering, schaalvergroting e.d. Het is daarom niet zo verwonderlijk dat er ook in vakkringen nog velen van mening zijn dat het niet zo'n vaart zal lopen met de schaarste aan grondstoffen, zelfs bij verder toenemend verbruik.

Beheer

gehele wereldbevolKing In miljarden

1974

1850-

De belangrijkste vraag is echter niet hoe lang we nog met een bepaalde grondstof voort kunnen, maar — zelfs in geval dat alles onbeperkt voorradig zou blijven — hóe wij dit stuk gemeenschappelijke erfenis beheren; hóe wij onze medeschepselen in deze toch altijd nog ontzaglijke rijkdom laten delen. Het zijn gelukkig niet alleen christenen die zich deze vragen stellen. Er zijn helaas wel christenen die zich deze vragen niet stellen. Zo vallen er met betrekking tot het grondstoffenprobleem in het algemeen twee stromingen te onderscheiden: In de eerste overheerst de mening, dat elke generatie z'n eigen problemen maar moet zien op te lossen en daar op de een of andere wijze, b.v. door technologische ontwikkeling of door het ontdekken van vervangingsmaterialen en alternatieve energiebronnen, ook wel in zal slagen. De aanhangers laten zich niet hinderen door ethische vragen of zorgen om de Derde Wereld en staan afwijzend t.a.v. de Rapporten van de Club van Rome (zo men al verder gekomen is dan het eerste Rapport). Zo schrijft een verdediger van de onbeperkte groei, Beckerman: „Er bestaat geen behoefte aan de wetenschap hoeveel voorraden er in totaal zijn. Er moeten alleen maar voldoende voorraden worden gevonden, die tegen redelijke kosten kunnen voldoen aan de voorzienbare vraag. Dit is in het verleden ahijd genoeg geweest". Deze naïeve, zo niet kortzichtige zienswijze gaat geheel voorbij aan het feit, dat in elke verdubbelingsperiode evenveel grondstoffen opgedolven en verwerkt moe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen