VU Magazine 1977 - pagina 147

m magawie 13 "-.^r-*-'r>4,. ^ , . .,, /

IWi

:;...""::''.

^Ê^^^^^^ÊÊÊÊÊt^ ra' n •

io « ^

^ppq,,,^»g|

H^SSSMB

* "

• - . ^ - ' ï * - * •%'

-

•

-

•

'

StudcBtenhiiisvestnig aan de universiteit van Botswana van buiten en van binnen om een universiteit met een on-conventionele vorm tot stand te brengen die aan veel meer mensen en niet per se uit de hogere milieus, onderwijs kan bieden.

Vooruitgang ' ^ ^

Een van de oudste gebouvren van de universiteit, thans gebruflit door de administratie

THIS FOUNDATION STONE OF TKE

BOTSWANA

CAMPUS

Z^ TH£ UNIVERSITY QF BOTSWANA LESOTHO AND SWAZILAND WAS LAIO ON IS TH AUGUST IS7H BY ms

EXCELLENCY

THE

PRESIDENT

OF THE REPUBLIC OF BOTSWANA Sm

SERETSE

KHAMA

«at

e/.

i.i.o

P-.O HP

Gedenksteen ter herinnering aan de opening van de universiteit door president Khama

Studenten in het pfaysica-laboratorium aanhet werk met zeif-ontw8ckeide apparatuur

kunnen profiteren van de politieke en economische onafhankelijkheid of dat slechts enkelen daarvan profiteren. Een van de belangrijke problemen is derhalve gelegen in een gelijke verdeling van geld en goederen, ledere regering van Botswana heeft te maken met het probleem, dat een evenwicht tot stand moet worden gebracht tussen de in grote meerderheid agrarische samenleving en de mijnbouwsector. De delfstoffen maken de economie onevenwichtig en de belangrijkste taak is de rijkdommen die in de mijnbouw worden verkregen, over het gehele land te spreiden. Hoe dat moet worden gedaan, is altijd een probleem. Ik denk dat wanneer dat probleem eenmaal als zodanig is herkend, er eens een oplossing voor zal worden gevonden.

het platteland. De eerste zorg daarbij was onderwijsvoorzieningen in het hele land op te zetten; de tweede, de kwaliteit ervan te verbeteren. Ook deze pogingen stonden in het kader van het vestigen en handhaven van eenheid en sociale harmonie. De universiteit was in het onderwijssysteem een probleem apart. Oorspronkelijk was de universiteit van drie landen (Botswana, Lesotho en Swaziland); nu niet meer. Een universiteit is duur en — zeker vooreen land met een zeer klein aantal inwoners — oneconomisch. Wanneer men het aantal mensen dat bij een universitaire opleiding betrokken is in aanmerking neemt, dan lijken de kosten daaraan verbonden economisch niet gerechtvaardigd. Botswana staat voor de situatie dat ze het universitair onderwijs zelf zal moeten ontwikkelen. Dat zou nog duurder worden dan een universiteit als regionale vestiging en zou door velen worden gezien als een bevordering van de ongelijkheid in het land. We hebben oog voor dit probleem. We trachten voortdurend wegen te vinden

Onderwijs Botswana heeft in de afgelopen tien jaar getracht een onderwijssysteem op te zetten waaraan zoveel mogelijk mensen zouden kunnen deelnemen, zowel in de stad als op

Vergeleken bij de toestand in 1%6, kunnen we veilig zeggen, dat de vooruitgang aanzienlijk is geweest. De strijd voor de bevrijding van de rest van Afrika, in het bijzonder van de buurlanden van Botswana, gaat door. De pogingen om Botswana steeds minder van deze buurlanden afhankelijk te maken, worden voortgezet. Het onderwijssysteem is groeiende; het wordt volgens een bepaald plan opgezet. We blijven ons bewust van de problemen op het gebied van interne politieke stabiliteit die misschien zouden kunnen ontstaan omdat onze democratische principes zich niet stevig genoeg hebben gevestigd. Tot dusver lukte het ons; nu moeten we trachten vol te houden. Er heeft ontwikkeling plaats gehad; nu moeten we er voor zorgen dat de produkten van de economische ontwikkeling gelijk over de inwoners van het land worden verdeeld en dat de diensten die in sommige delen van Botswana functioneren en daar het levensi>eil mede omhoog hebben gebracht, ook naar de mensen in andere delen van Botswana gaan. Daardoor zal het bruto-nationaal-produkt meer betekenis krijgen voor wat betreft datgene wat zich werkelijk in het land afspeelt. Wanneer we daarin slagen, zal dat een stap op weg zijn naar de eenheid. Dan pas zal ontwikkeling over het gehele land plaatsvinden; pas dan bevorderen we de self-reliance waarbij de mensen zelf betrokken zijn bij activiteiten die hun levenspeil verhogen, daarbij gesteund door de regering en door anderen. Wanneer we in de praktijk onze democratie kunnen handhaven, wanneer we ons economisch kunnen ontwikkelen, wanneer we minder afhankelijk zijn van anderen in onze nabijheid, die de noodzakelijke groei bemoeilijken; wanneer de geringe hoeveelheid geld en goederen eerlijk onder de mensen kan worden verdeeld en de mensen meer zelf gaan doen, meer gaan deelnemen in het ontwikkelingswerk, dan zullen we op weg zijn naar eenheid en zullen we die kunnen handhaven. Dan zullen we sociale harmonie tot stand kunnen brengen in het land en sociale rechtvaardigheid. Die zullen dan leiden tot een politieke stabiliteit die in Afrika ongekend is geweest sinds 1948 toen de Afrikaanse landen hun onafhankelijkheid begonnen te veroveren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen