VU Magazine 1978 - pagina 337

]ff} magame 27

Herinneringen aan prof. dr. D. H. Th. VoUenhoven (1 november 1892 - 6 juni 1978) prof. VoUenhoven in 1927

door ds. J. Hesseb Mulder [n 1926 student geworden, ontmoette ik professor VoUenhoven voor het e e r s t . , , Wij k w a m e n tegelijk a a n " zou hij later zeggen; hij echter als hoogleraar, j o n g , nog geen 3 4 jaar o u d . Zijn colleges waren niet gemakkelijk te volgen. Daarbij k w a m dat hij niet altijd goed te verstaan w a s ; op de duur wende j e aan zijn w a t zuinige, iets nasale stemgeluid. VoUenhoven had een eigen manier van spreken, telkens onderbroken door een , , s t o p " - een heel kort , , u m " , wat nauwelijks , , d e keel s c h r a p e n " genoemd k o n w o r d e n , maar toch wel diende o m zijn stem iets helderder te doen klinken. Wij kregen in 1926 de eerste proeve van het Isagogie-dictaat, dat nadien zo vaak werd herzien. Al tijdens het geven van deze eerste proeve moesten er verbeteringen worden aangebracht ,,/« het voorgaande": de docent had toen het werd gedicteerd ,,iels nog niet gezien.'' Dat bemoedigde ons dan een beetje bij ons vrij royaal gebrek aan ,.zicht"! Ik heb wat zitten piekeren over de vraag: ,,wat is benedenlogisch en boven-logisch?" Er d a ^ d e enig licht toen op eens het bord in de collegezaal gebruikt werd, voor een lange verticale streep en een flink aantal horizontale lijnen daar doorheen. Daarmee verscheen voor het eerst het geraamte van de grote Michelin-pop, die tijdens de lustrumrevue in 1930 op het toneel verscheen: elke ring een wetskring. De eerstejaarscolleges werden - althans door de propaedeuten theologie - trouw gelopen. Het kon je een tentamen besparen. De trouw werd immers beloond met een testimonium, soms - als je zo vermetel geweest was om een vraag te stellen en daarbij je naam te noemen - met een testimonium sedulo. Je kunt dan naar believen, dit woord vertalen door argeloos of ijverig. Het schijnt voorgekomen te zijn, dat de naam van de geïnteresseerde vragen al was genoteerd, vóórdat de vraag: ,,Mag er, professor, a.u.b. een raam open?" was gesteld. Het leverde niettemin een testimonium sedulo op! Wijsbegeerte is toch wel bij uitstek een vak zowel voor de argeloze vragers alsook de ijverige zoekers.

Er groeide al gauw een band tussen de jonge professor en vele van zijn studenten. Waardoor precies kan ik beter voor mezelf dan voor anderen analyseren. Wie in 1926 aankwam aan de V.U. en corpslid wilde worden, werd in de groentijd voortdurend geprest zijn oordeel te geven over de kwestieGeelkerken. Je voelde wel dat je de portee van al die vragen niet werkelijk doorzag, maar moest toch een mening formuleren en je deed dat ook met tegenzin, vanwege een innerlijke onzekerheid. Ik hoorde Geelkerken spreken en Aalders: het vergrootte alleen maar mijn onzekerheid. Een keuze doen is altijd een moeilijke zaak, vooral als de consequentie is een mens of een groep van mensen veroordelen. Partij kiezen wordt gauw ,,een-partijkiezen" en binnen de kerk bij een partij gaan behoren; en dat terwijl partijen in wezen de kerk opheffen! Wat ik daar toen van zag. kan ik niet meer bij mijzelf vaststellen. Wat ik mij wel duidelijk herinner is, dat ik iets zocht wat mij grond onder de voeten kon geven, meer vastheid, een koers voor mijn geloven en denken.

,, Bijzonder" Van huis uit wist ik dat de Vrije Universiteit ,,bijzonder" wilde zijn, een bijzondere qualiteit vertegenwoordigde. Ik denk dat velen met mij - waarschijnlijk onbewust - naar die qualiteit op zoek waren. Wij vonden die bij VoUenhoven. Wat we dan wellicht allemaal nog niet zo goed verstonden viel weg tegenover wat ons gaandeweg duidelijk werd: VoUenhoven knoopt aan bij het begin. Hij gaat terug naar datgene, waarmee Kuyper begonnen was. Hij probeert serieus de eigen aard van de Vrije Universiteit te beleven in zijn werk, wat christelijke wetenschap en wetenschapsbeoefening zou kunnen betekenen. Maar wat voor ons nog meer van belang was: in zijn spreken op college, in zijn omgang met ons studenten, in zijn gebed vóór of na de colleges sprak zijn hart. Hij leidde ons ongemerkt naar waaruit hij zelf leefde, naar de trouw van God. hielp ons uit onzekerheden naar vastheid. Onvergetelijk blijft voor mij (en nog twee vrienden) dat hij ons. vlak voor een vrij ernstige operatie, thuis. 2de Constantijn Huygensstraatnr. 38, wilde ontvangen. Als waren wij intimi, vertelde hij ons heel eenvoudig hoe hij deze operatie tegemoet ging:,, wat is er nog te vrezen, als God trouw is aan zijn beloften?" Erelid In 1930 - bij het 10de Lustrum van het Stud. Corps a.d. V.U. - mocht ik VoUenhoven als erelid installeren. Dat H. H. Kuyper en Taeke Ferwerda ereleden werden behoefde nauwelijks motivatie. H. H. Kuyper was een zoon van de stichter der Universiteit. Zelf was hij, behalve Rector der Universiteit in het jubileumjaar, in de jaren 87/88, 88/89 ab-actis van het corps geweest en in 1889/90 rector van de corpssenaat. Ferwerda was een vriend van het corps, de catecheet van generaties studenten, eeuwig student, niet ..a non studendo" maar ,,par excellence!" Had VoUenhoven zich voor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen