VU Magazine 1978 - pagina 139

magazines procent van de gevallen waarin niet, of slechts voor een deel wordt vergoed, is er sprake van eigen schuld. Tussen ,,schuld" en ,,geen schuld" bestaat een grensgebied waarin de betrokkenen evenveel of even weinig schuld hebben. Iedereen maakt fouten en in het verkeer gebeurt er veel in fracties van seconden. De onmogelijkheid om aan te tonen wie er schuldig is en het feit dat wie schuld heeft, geen, of minder schadevergoeding krijgt, zijn er de belangrijkste oorzaken van dat driekwart van de totale schade niet wordt vergoed. Personen-zaken Wanneer je een stelsel van verkeersverzekenng in het leven zou willen roepen die verplicht is voor heel autorijdend Nederland en waarbij in geval van schade niet naar de schuld zou worden gekeken, dan zou dat ongeveer neerkomen op het verplicht stellen van de ,,all raA'"-verzekering. Een zaak die niet te betalen zou zijn. Het zou zeker een verdubbeling inhouden van de huidige WA-premies. Het voorstel van prof. Van Wassenaer komt er ruw gezegd op neer, dat hij vooral de belangen van degenen die in het verkeer gewond raken, of die van de nabestaanden van degenen die in het verkeer zijn omgekomen, wil veilig stellen. Dit kan gepaard gaan met een aanzienlijke besparing van de kosten. Maar om dat te kunnen realiseren, zullen sommigen van degenen die alleen zaakschade (schade aan hun auto) oplopen, een en ander moeten inleveren. Anderen echter krijgen meer dan in het huidige systeem uitgekeerd. Om bij de personenschade te beginnen: die is in het voorstel van prof. Van Wassenaer simpel geregeld. Ze moet vergoed worden. De verzekerde automobilist kan met zijn verzekeraar overeenkomen hoe hoog het maximum zal zijn, dat hij (en de inzittenden van zijn auto) uitgekeerd zullen krijgen. Zijn er bij een ongeluk anderen (bij voorbeeld voetgangers of

fietsers) betrokken dan kan een maximum bij wet worden vastgesteld. Het aantal uitsluitingen dient beperkt te blijven tot degenen die onverzekerd rondrijden, in een gestolen auto rijden, of degenen die duidelijk met opzet een ongeluk hebben veroorzaakt. Wat de zaakschade betreft: om te beginnen vallen daar buiten: schade die ontstaat bij eenzijdige ongelukken (sHppen, tegen een boom rijden). De redenering is, dat een bestuurder dergelijke ongelukken meestal aan zichzelf te wijten heeft. Verder valt de schade aan de lading van vrachtauto's erbuiten omdat er van mag worden uitgegaan dat die door transportverzekeringen zijn gedekt en tenslotte: schade aan ,,wegmeubilair", spullen van de overheid, die direkt of indirekt worden betaald uit de wegenbelasting.

Eigen risico Voor de zaakschade die wèl onder de verkeersverzekering valt, wil prof. Van Wassenaer een eigen risico invoeren van bij voorbeeld f 250,- voor personenauto's. Daarnaast zou de schadelijdende automobilist nog verder kunnen meebetalen aan de schade die hij heeft geleden en wel: afhankelijk van de grootte van die schade. Zo zou bij voorbeeld kunnen worden bepaald, dat bij schaden tot f 3.000,- de helft voor eigen rekening is en bij schaden die dat bedrag te boven gaan, een kwart.

Onrechtvaardig Het uitbannen van de schuldvraag (ook wie onder invloed, of zonder in het bezit te zijn van een rijbewijs een ongeluk maakt, is verzekerd) en de verplichting om aan de eigen schade mee te betalen, leiden tot de vraag of dat niet onrechtvaardig kan zijn in sommige situaties. Stel bij voorbeeld, dat iemand na een zakenlunch of receptie waar geducht is ingenomen, met zijn potige Volvo of Mercedes door een rood stoplicht rijdt en daarbij een

auto van een minder stevig merk, zeg een Eend of een Renault-4 midscheeps ramt. De Volvo/Mercedes heeft een deukje in de bumper en de eigenaar heeft een schade van een paar tientjes. De eigenaar van de Eend/Renault kan de overblijfselen van zijn voertuig'naar de sloop laten brengen. Ook al vergoedt de verzekering een deel van zijn schade, toch gaat hij voor enige duizenden de boot in. Prof. Van Wassenaer geeft toe dat zo'n voorbeeld denkbaar is en dat dit inderdaad voor degene die het treft moeilijk te verteren kan zijn. ,,Het is waar dat zich zaken kunnen voordoen waarvan iedereen meteen zegt: dat is oneerlijk. Vandaar dat ik een tegenstander ben van degenen die vergoeding van zaakschaden helemaal willen schrappen. De Franstnan A. Tune, die dit soort ideeën als eerste in Europa heeft geïntroduceerd, heeft zulke situaties willen ondervangen. Hij stelde voor, dat de rechter kan beslissen, dat een schadelijder geheel schadeloos wordt gesteld, wanneer de andere partij tot een gevangenisstraf van tenminste vijftien dagen wordt veroordeeld wegens in het verkeer gepleegde delicten. Ik heb er over gedacht of ik iets dergelijks zou moeten opnemen, maar ik heb er van afgezien. Het zou namelijk een naar mijn idee onaanvaardbare dwang op de rechter leggen. Hij zou in de verleiding kunnen worden gebracht de ene partij tot een gevangenisstraf te veroordelen om de andere partij aan een schadevergoeding te helpen. Vergeet bovendien niet, dat de man van het voorbeeld, die door rood licht reed, zich nog wel zal moeten verantwoorden voor de strafrechter. Maar ik wil dat de rechter dan de sanctie bepaalt op grond van het gepleegde feit en niet in z'n achterhoofd bijgedachten behoeft te koesteren over de schade van het slachtoffer." Regresrechten De verkeersverzekering, zoals die door prof. Van Wassenaer wordt voorgesteld, is een aanvullende verzekering. Dat wil zeggen dat ze een aanvulling is op de verzekeringen die de schadelijder elders nog heeft lopen. Die andere verzekeringen (er werden er al een paar genoemd; het gaat over sociale en particuliere verzekeringen tegen ziekten, ongevallen, arbeidsongeschiktheid) komen het eerst in aanmerking de geleden schade te vergoeden: de verkeersverzekering vult aan wat niet onder deze verzekeringen gedekt is. Nu geldt in de huidige situatie voor een aantal van deze verzekeringen (lang niet voor alle) dat ze regresrechten kunnen laten gelden op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen