VU Magazine 1978 - pagina 51

magazines

ken, ook al laatje alle psychiaters die er zijn op hem los. Je moetje daarbij ook afvragen, of de kenmerken van een A-persoon erfelijk bepaald zijn of dat hij bijvoorbeeld door z'n opvoeding zo geworden is. DRS. VAN DOORNEN: Het A-type is de som van gedrag dat door de omgeving is versterkt; het is niet een aan de persoon gebonden karakterologische trek. PROF. ROOS: Ik herinner me een onderzoek onder een grote groep mensen waarbij gevonden werd, dat 30 procent minder hartinfarcten zou zijn voorgekomen wanneer die hele groep uit B-personen zou hebben bestaan. Dat is interessant.

je naar een apotheek gaat en je vraag een middeltje tegen verkoudheid dan worden er twintig voor je neergezet. Als er één middel tegen was, dan kreeg je er maar één. VU-MAGAZINE: Hoe zit het met psychologische risico-factoren? Zijn die de medische factoren aan het verdringen? DRS. VAN DOORNEN: Nee, zo kun je daar niet over praten. Hooguit kan worden gezegd dat het perspectief van de oorzaken verbreed is. Overigens geloof ik, dat ook bij psychologische risico-factoren een algemene voorlichting waar we het zojuist over hadden, een functie kan hebben. De mensen kunnen daardoor in de gaten krijgen dat bijvoorbeeld hun houding ten opzichte van hun werk, iets te maken

kan hebben met hart- en vaatziekten. Als men dat weet, dan heb je je werk als wetenschapper gedaan. Je kunt toch moeilijk alle mensen bij wie je iets vindt in therapiegroepen stoppen om hen een ander gedrag te leren. PROF. ROOS: Als je niets over je zelf weet, kun je ook niets verbeteren. Ik geloof dat mensen in staat zijn een beetje te veranderen; dat ze kunnen leren wat gemakkelijker ,,nou è n " te zeggen. Van een A-persoon (een bepaalde type persoonlijkheid, die volgens Amerikaanse onderzoekers een grotere kans hebben op een hartinfarct dan B-personen. De ,,A-persoon" kenmerkt zich onder meer door overdreven activiteit, voortdurende tijdnood, een sterke neiging tot wedijveren etc.) kun je geen B-persoon ma-

DRS. VAN DOORNEN: Wat de relatie met de medische risico-factoren betreft moet je misschien toch denken in de richting van een schakel-functie. In mijn onderzoek vond ik een zekere samenhang tussen cholesterol en het A-type. Mogelijk hangt een bepaald gedrag samen met bepaalde voedingsof andere gewoonten. Denk bijvoorbeeld aan de ,,nerveuze roker". Misschien moet er zó over risico-factoren worden gedacht: het zijn factoren waarover niet in termen van oorzaak en gevolg kan worden gesproken, maar die wel een situatie kunnen scheppen waarbij een groep mensen die rookt, eerder een infarct krijgt dan een groep die niet rookt, wat daarvan de oorzaak ook mag zijn. PROF. ROOS: Het ontstaan van een infarct kun je vergelijken met de watersnood in '53. Het ging toen om een combinatie van factoren: het was springvloed, er stond een zware noordwester storm, de dijken waren niet hoog genoeg. Al die factoren bij elkaar gaven een overstroming. Over één oorzaak kun je niet spreken. De mensen hebben daar vaak moeite mee. Ze verwachten dat je een duidelijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen