VU Magazine 1978 - pagina 37

1 ^ magaTJme 35

Pionieren in de nieuwe stad Gesprek met drs. C. P. T. Rijper

De metro glijdt als een zilveren rups het station Ganzenhoef binnen. Het gehele traject door de Bijlmer, met inbegrip van stations, rust op enorme betonnen palen, waardoor het baanvak een sterke gelijkenis vertoont met een Romeins aquaduct. De roltrap transporteert de passagiers naar de begane grond. Duisternis alom. We bevinden ons onder het wegdek van de Bijlmerdreef, die — tussen metrobaan en maaiveld — aan het gemotoriseerd verkeer ruimte biedt. Op goed geluk zoeken wij een weg door spelonken en holle grotten.

De Bijlmermeer staat voornamelijk ongunstig bekend. Men heeft — zonder er geweest te zijn — vaak het beeld van de moderne nieuwbouwwijk, waar niets en niemand veilig is en waar de bewoners contactgestoord en gefrustreerd door het leven gaan. Wat weinigen weten is dat juist in de Bijlmer het verenigingsleven opbloeit en dat juist daar een springlevende, zeer gemotiveerde gereformeerde gemeente werkzaam is. Over de onjuistheid van het negatieve beeld van de Bijlmermeer; de activiteiten in zijn gemeente en de manier waarop daar wordt getracht hulp te verlenen, sprak VU-magazine met drs. C. P. T. Rijper, gereformeerd predikant van „De Nieuwe Stad", de kerk zonder drempels.

Dit is Ganzenhoef, hartje Bijlmermeer, winkelcentrum en soeiaal-cultureel centrum tegelijk. We passeren poliklinieken, behandelcentra, ziekenfonds, groepspraktijk, een open jongerencentrum en het wijkopbouworgaan. Na enig zoeken bereiken we via het open veld flatgebouw Gooioord. Even later heet drs. C. P. T. Rijper, gereformeerd predikant in de Bijlmermeer ons welkom in een ruime en comfortabele flat. ,,Natuurlijk wordt er in negatieve zin ontzettend veel gezegd en geschreven over de Bijlmermeer. Maar dergelijke beoordelingen komen vaak uit de mond van mensen die de Bijlmer niet kennen, er nooit geweest zijn of er met de auto wel eens doorgeraasd zijn op weg naar het Gooi". En met een ferme zwaai in de richting van het balkon voegt hij er aan toe: „Waar vind je in de omgeving van de grote stad nog zoveel ruimte en frisse lucht? Die mensen bedenken niet, dat als je in de Kinkerstraat woont, de auto's bij wijze van spreken tweehoog langs je huiskamer rijden. De berichtgeving over de Bijlmermeer is eenzijdig en eentonig. Zo ook de gedachte die onder niet-Bijlmerbewoners leeft, dat men hier uitsluitend contactarm en gefrustreerd door het leven gaat. Het tegendeel is waar. Men heeft hier, meer dan in welke woonwijk, de mogelijkheid contacten aan te gaan en te onderhouden. Er zijn hier hele afstanden die je gezamenlijk aflegt, bij voorbeeld door de binnenstraat, naarde parkeergarage. Je kunt dan zwijgend achter elkaar blijven lopen en je afsluiten. Maar wanneer je elkaar van gezicht kent begin je gemakkelijk een praatje. Neem nu de reële communicatie die hier tot stand is gekomen. Waar het overal elders uitsterft.

bloeit juist in de Bijlmer het club- en verenigingsleven weer op. Kijk maar naar de bewonersacties, de inspraakprocedures zoals die hier gevoerd zijn en nog gevoerd worden over het maatschappelijk welzijn en rondom de gang van zaken in de flats; neem het opzetten van de verschillende bewonersverenigingen en de activiteiten met betrekking tot de collectieve voorzieningen. Dat is al sinds het begin zo geweest.

Beleidsfouten De eerste organisatie hier gesticht, werd geboren uit een aanwijsbare reële nood: de Stichting Homofielen Advies Bijlmermeer. Er woonden hier meteen al relatief veel homofielen — snel gevormde paren om wille van de huizen die hier te krijgen waren. Ergens anders konden ze vrijwel onmogelijk terecht. En daarmee zitten we natuurlijk op het terrein van de problematiek. Er zijn ten aanzien van de Bijlmermeer duidelijke beleidsfouten gemaakt. Het beleid van de gemeente Amsterdam was erop gericht, hier huizen te bouwen voor mensen die halverwege hun carrière zijn, die de top van hun inkomen reeds bereikten, kinderen op de middelbare school hebben en die bereid zijn een groot deel van hun inkomen aan huur te besteden. Toen bleek dat die ouderen daar niet toe bereid waren en de krankzinnige situatie was geschapen dat de jongeren — helemaal aan het begin van hun loopbaan en onderaan de inkomensschaal — huren moesten gaan betalen van vier-, vijfhonderd gulden, terwijl hun ouders in relatief goedkope huizen zaten. Die doorstromingsfilosofie van de gemeente Amsterdam berustte niet op feiten. Daar komt nog bij, dat die hele, overigens goed bedoelde opzet gemaakt is zonder enige ruggespraak met de doelgroep die de gemeente voor ogen had, met de mensen die er moesten gaan wonen. De eerste bewogen oproep aan de mensen om toch alsjeblieft mee te praten kwam op het moment dat de Bijlmer in aanbouw was. De woonsituatie als zodanig had — behalve op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen